Meester Gedicht

Ik las een artikel in het AD. Er liep een journalist een dagje met een leerkracht mee.
Die leerkracht werd onlangs zestig jaar. Maar haar pensioen is nog lang niet daar.
Doorwerken tot je 68-ste zit eraan te komen. Dus ga maar niet in die seniorenflat wonen.
Leerkrachten leven vaak volgens de schijf van vijf, ze zorgen goed voor leden en lijf.
Maar is lesgeven aan een plofklas nog wel gezond? Maakt de politiek het nu niet al te bont?
Staken deden we dit jaar al meerdere keren, zou dat misschien helpen om het tij te keren?

Nog even flink aan de bak en dan spring ik een gat in het dak

2,5 % meer loon is een stap in de goede richting, maar waar blijft die werkdrukverlichting?
Volle klassen, administratie, rapporten schrijven. Kan het nog wel langer zo blijven?
Klagen is niet gezond, dus houd ik verder maar mijn mond.
(#Ik-kan-er-toch-niet-veel-aan-veranderen)
Ook al is het salaris een fooi, werken in het onderwijs blijft ontzettend mooi.
Geen dag in de klas is gelijk, dat maakt leerkrachten blij en rijk.
Je ziet de leerlingen groeien en bloeien, dat blijft toch altijd weer boeien.
Voor al dat werk krijg je een garantie: met de tong op de schoenen mag je lang op vakantie.
Een Pabo-diploma komt niet vanzelf in mijn schoen, ik zal het toch echt zelf moeten doen.
Dus nog even flink aan de bak, dan spring ik in 2019 een gat in het BrugsmaBorg-dak!