Net binnen, verse internationals #2

Net binnen, verse internationals. Zo’n 1100 buitenlandse studenten bezochten de Welcome Day van de Hanze. Wat zochten ze daar? Pietra en Lucca zien brood in kleding en Jemila wil een eigen bedrijf.

Pietra en Lucca Gasparian (20)

‘Groningen is nog beter dan op internet’, lacht Lucca Gasparian. ‘Relaxt, ontspannen’, zegt zus Pietra. De Portugese tweeling zag al heel wat van de wereld. Het werk van hun vader bracht hen in Ierland, Schotland, Florida en Brazilië. ‘En nu dus Westerbroek, daar wonen we nu een maand’, zegt Pietra, ‘een fijne plaats, niet te ver van Groningen, maar wel lekker buiten. We houden van de rust van het platteland.’

Misschien is sportieve autokleding wel een gat in de markt

Op de Hanze gaan ze International Business studeren, want ze willen later beslist in zaken, een eigen bedrijf, niets meer en niets minder. ‘Ik zie het al vagelijk voor me’, zegt Pietra, ‘het zal iets worden in de gezondheidszorg. In combinatie met kleding, want mode vind ik ook interessant.’ Ook Lucca ziet daarin een mooie toekomst. ‘Ik hou van sportauto’s. Het lijkt me fantastisch om werk te vinden in die wereld. Misschien is sportieve autokleding wel een gat in de markt. Maar eerst maar eens studeren. Volgende week beginnen we met de introductie.’

Groningen, beter dan op het internet, doet hen een beetje denken aan de stad die ze hun echte thuis noemen, Aveiro. ‘Ook een studentenstad, met veel jonge mensen’, zegt Pietra. ‘Een beetje toeristisch, maar ook weer niet te. Het is natuurlijk wel een stuk warmer daar. Groningen is dan weer groter en drukker.’ Maar over de overeenkomsten hoeft Lucca niet lang na te denken: ‘Relaxt, ontspannen, dat zijn ze allebei.’

Jemila Adams (28)

‘Ik heb het koud. Je zou denken dat het na twee weken minder zou zijn, maar nee, het blijft wennen. Nu is Abuja natuurlijk ook wel heel heet, maar het is precies dat: dat is wat ik heel mijn leven al meemaak. Ik ben gewend aan hitte en drukte, altijd geluid om me heen. Dat is in Jistrum wel even anders. Daar woon ik met mijn vriend. We hebben elkaar online ontmoet en daarna ook in het echt. Het klikte en daarom ben ik nu hier. Ik heb ook geen heimwee. Niet echt, alleen die temperatuur.

Ik fiets best veel, station Buitenpost is 25 minuten op de pedalen

‘In Nigeria had ik een eigen bedrijf, een handel in van alles en nog wat. Wat de klanten wilden kocht ik in, in China. Kleding bijvoorbeeld, zo deed ik in schooluniformen, om maar wat te noemen. Of in gepersonaliseerde sokken. Wat dat zijn? Denk daar maar even over na, haha.
‘Op de Hanze ga ik de master International Communication volgen. Wie internationaal zakendoet heeft veel aan communicatieve vaardigheden. Mijn Engels is behoorlijk goed, dat komt omdat alle Nigerianen het spreken. Is het niet hun eerste taal, dan is het wel hun tweede. Mijn moedertaal is die van de Igbura, een kleine stam, één van de heel vele.
‘Jistrum is wel een beetje stil. Volgens mij ben ik daar de enige donkere Afrikaan, ik ben er althans nog geen andere tegengekomen. Ik fiets best veel, hoor. Als ik naar de stad ga, moet ik eerst 25 minuten op de pedalen. Naar station Buitenpost. Ja, Buitenpost, dat kan ik ondertussen al aardig uitspreken.’