Pimp je studentenkamer voor (bijna) noppes

Lichtkunstenaar en designer Kay Swart werkt met gebruikt en weggegooid materiaal. Van oude strijkbouten tot houten pallets. Niets is te gek voor deze kluskoning. ‘Minder kosten, meer functionaliteit en meer awesomeness.’

Upcycling noemt hij het, oud spul nieuw leven inblazen. De producten van designer Kay Swart zijn praktisch, origineel en naar eigen zeggen altijd geïnspireerd door de behoefte van de opdrachtgever. In z’n werkplaats aan de Gorechtkade in Groningen heeft hij het pasklare antwoord op de vraag: hoe kan een student slim ruimte besparen in z’n kamer? ‘Alles kan’, zegt Kay, ‘zolang je maar weet wat je wilt.’

Je kunt het zo gek niet bedenken of Kay maakt het. Lampen, bankjes, kapstokken, zolang het maar voldoet aan de drie-eenheid effectief, praktisch en simpel. Gebruiksvoorwerpen zijn op slimme wijze omgetoverd tot producten met een compleet ander doel. Lege melkflessen dienen als lampenkappen, een houten industriehaspel is een bijzettafeltje, magneten uit een harde schijf een kapstok voor sleutels. ‘Hou het simpel, dan kan er niet zoveel misgaan.’

De kettinggarderobe
We nemen de proef van zijn vakkundigheid op de som en leggen de lat hoog. Wat is de simpelste én goedkoopste manier om je kleren op te bergen? Kay kijkt omhoog en haalt een hand door zijn baard. Een lachje verschijnt op zijn gezicht, hij gebaart ons mee te lopen naar de logeerkamer.
‘Kijk maar eens om je heen. Wat valt op?’
Geen idee, we halen onze schouders op. Met een theatraal gebaar wijst de kluskoning naar de muur. Overhemden, jurkjes en T-shirts hangen aan kleerhangers die weer hangen aan een ketting aan de muur.
‘Is dit simpel, of is dit simpel? Niets kast, gewoon een ketting-garderobe.’ Kay geniet van onze verbazing. Makkelijker krijg je het niet. Het enige wat nodig is, is een ketting, een paar kledinghangers en een schroef. ‘Leuk stukje ketting op de kop tikken ergens bij een Maxx. Gewoon een gat boren op ongeveer tweeënhalf meter hoogte. Goeie plug erin met een dikke bout en klaar is het! Nóg niet genoeg ruimte? Ketting erbij.’ De kleren hangen dan wel onbeschermd in de kamer. Hoe zit het dan met roken? ‘Gewoon. Niet doen’, zegt Kay, ‘in de kledingkamer, hè?’

Palletschoenenkast
Kay wijst naar iets achter ons. ‘Ik kan me voorstellen dat een ander probleem voor studenten het opbergen van schoenen is. Kijk, men neme een mooie pallet. Verkrijgbaar in de plaatselijke container naast een bouwkeet, of gewoon via marktplaats als je niet avontuurlijk bent ingesteld.’ Achter de deur zien we inderdaad heel subtiel een houten pallet aan de muur hangen. De ruimte tussen de planken is opgevuld met schoenen. Gewoon met de neus erin gedrukt en ze blijven zitten.
‘Dit is net iets meer werk.’ Kay kijkt serieus. ‘Je moet nu in plaats van één gat, twee gaten in de muur boren.’ Lachje. ‘Gewoon goed bevestigen… hier en… hier.’ Hij wijst naar de twee bovenste hoeken. ‘En hier kan ook geen kwaad.’ Wijzend op midden onder. ‘Een muurschoenenkast, dus. Ruimtebesparend, superhandig.’ Hij heeft gelijk. We zien zowel nette pumps als dikke bouwvakkerkisten. De kistjes zijn met de zolen tegen de muur en de neuzen naar beneden in de tussenruimte bovenin de pallet gestoken.

Van horecabaas tot designer
So far, so good. We zijn onder de indruk van de snelheid waarmee onze gastheer oplossingen lanceert. Waar komt deze onuitputtelijke bron van fantasie en inventiviteit vandaan? Hij is niet altijd designer geweest, krijgen we te horen. Sterker nog, Kay doet dit nauwelijks een jaar. Hiervoor was hij mede-eigenaar van de Stadsherberg in Franeker. Na zeventien jaar horeca was het wel genoeg. ‘Het was tijd voor wat anders.’ Wel heeft hij er z’n neiging tot praktisch denken aan overgehouden. ‘Ondernemerschap is denken vanuit schaarste. Dingen op andere wijzes benaderen. Wanneer je weinig geld hebt, wordt je fantasie geprikkeld. Een statafel bijvoorbeeld. Zo’n hoge.’ Hij maakt een leungebaar. ‘Da’s een duur ding. Een leeg olievat van twee tientjes, een netjes afgetimmerd blad van steigerhout, gratis uit een container, dat is tafel en vuilnisbak in één.’ Hij haalt zijn schouders op. ‘Minder kosten, meer functionaliteit en meer awesomeness.’

Palletkapstok
We staan nog bij de muurschoenenkast. Het is één van zijn eerste designs. ‘Als ik dit opnieuw had moeten maken…’ Kay haalt een vinger langs het hout. ‘Zou ik dit schuren. Daar wordt het echt sexy van.’ Hij wijst ons op de nerf in het hout. Het blijft een moment stil. Het vingertje gaat ineens de lucht in, de veiligheidsbril gaat op. De pallet heeft een ideeënstroom op gang gebracht. Zijn we daadwerkelijk getuige van een eureka-momentje? Ja, dat zijn we. Als een wervelwind loopt Kay naar de werkkamer en pakt zijn flex. ‘Nu begint het echte werk.’
Twee uur en tien minuten later kijken we naar een kapstok. De kluskoning demonstreert enthousiast hoe efficiënt het meubelstuk is. ‘Normaal gesproken kun je aan een kapstok vijf á zes jassen kwijt. Toch?’ Wij knikken instemmend. ‘Hier kun je er minstens tien ophangen. En laten we maar niet beginnen over hoeveel sjaals, dassen, mutsen en petjes je erin kunt proppen.’ Hij wijst naar de ruimte die zal ontstaan tussen de muur en een opgehangen pallet. ‘Genoeg ruimte voor alles.’ Knikje, lachje, vingertje.
We nemen afscheid van onze gastheer. Hij kijkt op de klok en heeft duidelijk haast. Amsterdam wacht, er staan een aantal klussen op het programma. De ideeën mogen we verspreiden. De ketting-garderobe en de muurschoenenrek, die zijn onderdeel van zijn inboedel. De kapstok, dat is een ander verhaal. ‘Die krijgen jullie van me. Ik moet hem nog wel even een beetje afwerken.’ Hij werpt een kritische blik op het meubelstuk op zijn werktafel. ‘Er moet nog wel even een vintage touch komen. Ik zal dit weekend wel even wat verzinnen.’
Wij mogen het dus houden? ‘Jazeker!’ Kay draait zich om en trekt zijn jas aan. ‘Of eigenlijk, bedoel ik nee. Jullie moeten het weggeven aan een studentenhuis. Dan kom ik het hoogstpersoonlijk monteren. Deal?’ Deal!

Wil jij de palletkapstok in je studentenhuis aan de muur hebben? Mail ons dan: hanzemag@org.hanze.nl!

Foto’s: Jasper Bolderdijk (c)