Proost! De Grote Groninger IPA-test
PLOP! Nee nee, niet het geluid van een Belgische kabouter wiens twee punten van zijn rode muts in volle erectie komen, maar het oh zo fijne teken dat er ergens een biertje geopend wordt. Lekker man, weekend.
Tijd voor bokjes, weizen, blondjes, tripels en krieken. En natuurlijk niet te vergeten: IPA’s. Retepopulair bij studenten en ander dorstig volk. Bovendien, zo ontdekken we, niet zelden hier in Groningen gebrouwen. Daarom de Grote Groninger IPA-test. Om te checken of de brouwers hier in de stad een beetje een degelijke India Pale Ale in elkaar kunnen kokkerellen.
Je zou denken van wel, aangezien er echt genoeg Groningse biermerken zijn die een eigen IPA op de kaart hebben staan. Maar wat is dat eigenlijk precies, zo’n India Pale Ale? Nou, vroegâh, heel lang geleden in de achtiende eeuw, vonden mensen bier ook al awesome. De Engelsen waren daarop geen uitzondering. Maar tijdens de vijf maanden durende reis naar hun overzeese kolonie India, bedierf hun pils. Kapot en niet meer te pruimen. Dood- en doodzonde natuurlijk. Maar gelukkig waren er knappe koppen die ontdekten dat meer hop toevoegen een manier was om de houdbaarheidsdatum van het vloeibare goud flink te verlengen. De hoppige biervarianten die op deze manier ontstonden werden onder de noemer Inda Pale Ale weggezet. Kijk, dat leerde je niet in havo 4.
Alle kouwe klatsers verzameluh!
Goed, terug naar het heden. Via een speurtocht op het wereldwijde web verzamelen we Groningse brouwers met een eigen IPA. De vangst: Corviri, Floem, Eggens, Baxbier, Grunn Bier, Martinus en De Prael. Sowieso bestaan er wel meer Groninger India Pale Ale’s, maar sommige daarvan waren helaas niet verkrijgbaar. Daarom deze selectie. Deal with it.
Dan het testpanel dat de klatsers op een aantal punten zoals geur, smaak en nasmaak beoordeelt. Die is zes man sterk. Nou ja, ‘man’ in de breedste zin van het woord dan. Teo heeft z’n ballen namelijk thuis in het nachtkastje laten liggen en wilde geen alcohol drinken. Hij test puur op smaak en spuugt elke slok uit in een soort ranzig verzamelbakje. Voer voor nachtmerries. Daarnaast bestaat het panel uit zes bierconnaisseurs, zowel mannen als vrouwen. Er wordt trouwens blind getest, om de invloed van sexy etiketjes uit te sluiten. Dat is wel zo fair.
Corviri IPA
De ruimte zoemt van opwinding en zodra iedereen een half glas heeft, beginnen sommige panelleden het laagje vocht rond te draaien zoals professionele wijnkenners dat doen. Thom’s neus gaat richting bieroppervlakte. ‘Ik ruik niks’, bromt hij. ‘Maar dat kan ook komen omdat ik corona heb.’ Na een hoop sippen, gorgelen, wikken en wegen, stromen de reacties binnen. ‘Fruitig!’, roept iemand. ‘Met deze kleur had ik hem bitterder verwacht, maar hij is lekkerrrrrrrr.’ Joost begint positief, maar trekt al rap een zure kop. ‘Veel te zoet’, is zijn conclusie na de laatste teug. Het is duidelijk: dit bier zaait onrust in het panel. Liefhebbers en lieverniethebbers. Polariserend spul, dat Corviri. En dat is precies de reden dat deze Inda Pale Ale blijft steken op een krappe voldoende.
Eindcijfer: 6-
FLOEM – Prins New England IPA
’t Eerste vocht klotst in de poemels, snel door naar biertje twee: Prins IPA van FLOEM. Ook gebrouwen in Groningen en een van de twee bieren die uit blik wordt geschonken vandaag. En met een prijs van bijna zes euro per 44 cl is het tevens een van de prijzigste IPA’s. Maar dat weet het panel natuurlijk niet. ‘Mango!’ ‘Nee, meloen joh.’ ‘Ik proef juist citrus.’ De vruchten vliegen over tafel alsof er een gezond voedselgevecht gaande is. Jep, dit is duidelijk de Fruitella onder de IPA’s. ‘Ik voel me zelfs gezonder na een paar slokken’, raaskalt Thom met opengesperde ogen. ‘Zit er vitamine C in?’ De fruitigheid van FLOEM valt duidelijk in de smaak, al oordeelt een enkeling dat het spul een beetje té zoet is.
Eindcijfer: 7+
Grunn IPA
Grunn bier, veel Groningser dan dit wordt een naam niet. Maar schijn bedriegt: na aankoop van het ogenschijnlijke oer-Groningse bier, komen we erachter dat Grunn haar gerstenat over de grens laat brouwen. In Duutsland, om precies te zijn. Maar goed, de fles is gepopt, tijd voor een India Pale Ale. De vierde alweer. ‘Caramel?’, zegt Joost vertwijfeld. ‘Met een vleugje citroen ofzo.’ Suus nipt in stilte van haar Grunn IPA. Ineens klapt ze haar lege glas op tafel. BAM! ‘Te weinig smaak’, is de conclusie. Ikzelf vind hem prima te hachelen, maar het gros van het panel is fan van een pittiger biertje. Grunn mist volgens hen een beetje vuur. Al wordt de rest van de centiliters zonder mokken achterover gegoten.
Eindcijfer: 6-
Eggens IPA
PLOP! Het afgeplakte flesje Eggens wordt geopend. Opvallend: de geur doet een beetje wietig aan. ‘Ik heb net mijn plantjes geoogst’, zegt Joost veel te stoer. ‘Dit ruikt precies hetzelfde.’ Thom, a.k.a. weed_lover_69@hotmail.com, knikt bevestigend. Niet zo gek trouwens, die geur. Hop en wiet behoren immers beide tot de hennepfamilie. De Eggens IPA gebruikt vermoedelijk een soort die wel heel dicht in de buurt komt van het rookbare plantje. Heerlijk. Al splijt ook Eggens het panel in tweeën; het hoogste cijfer dat wordt uitgedeeld is een 8,8, terwijl een ander slechts een 5 neerkalkt op het beoordelingsformulier.
Eindcijfer: 6+
Baxbier Abel’s IPA
Bax is ’n bekende in Groningen. Niet alleen brouwen ze veel verschillende soorten pintjes, ze hebben ook een proeflokaal met een terras aan het Reitdiep. Een uitstekende stek om eens te koekeloeren en lokale liters in je nek te gieten. Of Abel’s IPA een aanrader is? ‘Oeh, lekkere wegdrinker dit’, zegt Eric met een bazensnor van wit schuim boven zijn neus. ‘Beetje pepernootachtig’, aldus de niet zo snuggere Suus, die twee seconden daarvoor een knuist pepernoten weg heeft gespoeld met het bier. Maar zonder dollen: Baxbier imponeert. Zelfs Teo is enthousiast na vijf seconden gorgelen. ‘Alsof zomer en herfst een kindje in je mond maken’, zegt hij, nadat hij een flinke teug vanuit zijn mond zijn duivelse bakje in kwat. Met een opvallend hoog alcoholpercentage doet Baxbier het echt meer dan prima.
Eindcijfer: 8-
Martinus PEERD IPA
De knol onder de IPA’s. Maar laat dit vocht het panel daadwerkelijk steigeren? Of blijkt het spul van Martinus slechts een laffe Shetlandpony? Spanning alom. Eerst wordt er geroken. ‘Oeh lekker.’ Suus heeft voor het eerst een lach op haar gezicht vandaag. ‘Ik zou hem zelfs wel als parfum willen hebben.’ Thom knikt. ‘Een beetje bloemig ofzo. Ken je die pokémon Vileplume?’ Duh. Dat is de eindevolutie van Oddish. ‘Nou, het is alsof je aan zijn bolletje snift.’ Euh, oké Thom… Na een korte proeverij kijkt iedereen het gegeven PEERD in de bek. Wat blijkt? Zeer goed te pruimen. Al is het biertje minder zoet en smaakvol dan de geur doet vermoeden, wat resulteert in enkele teleurgestelde gezichten. De IPA van Martinus is volgens de zwaar subjectieve jury vandaag misschien niet het beste paard van stal, maar hij krijgt wel een dikke vette voldoende.
Eindcijfer: 6+
De Prael IPA
Aan het Boterdiep zit brouwerij en proeflokaal De Prael. Een supersympathieke biermaker, met name omdat ze mensen opleiden met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Lekker bezig hoor, De Prael! Maar goed, het brouwsel moet wel nog wel gewoon door de blinde keuring. ‘Dit is de laatste jongens’, roep ik. ‘Kom maar op’, schreeuwt Joost met het volume zoals je dat kunt verwachten na zes bier. ‘Oeh, deze is nog meer in balans dan de Dalai Lama’, oreert Thom. Bijna alle andere panelleden bevestigen dit. ‘Het eh… bittertje, d-de fruitigheid. Alles is aanwezig hoor’, zegt Suus met dubbele tong. ‘Dit is top.’ Eric is het er niet mee eens en mompelt nors dat hij toe is aan een normale fles pils. Nou, dat komt goed uit jongen. Het zit erop. Een geslaagde test met een oerdegelijke afsluiter.
Eindcijfer: 7+
Conclusie
Tot ons genoegen blijken alle IPA’s van de Groninger brouwerijen een voldoende te scoren. Zelfs het bier met de laagste score kon wel een paar proevers flink bekoren. Kortom, over smaak valt niet te twisten. Maar doe je dat toch, dan pakt Abel’s IPA van Baxbier wat ons betreft overtuigend de gouden plak. Zilver en brons zijn voor De Prael en FLOEM, die qua score zo goed als gelijk eindigen. En nu? Vooral zelf proeven. Bij voorkeur allemaal, want support your locals. Proost!
Foto’s: Jasper Bolderdijk