Student en moeder: ‘Jeetje, nu al een kind?’

Weinig slaap, geen tijd voor jezelf en een boel geregel. Als studerende moeder moet je over heel wat doorzettingsvermogen beschikken. En improvisatietalent is ook niet weg. ‘Toen hij klein was, nam ik hem wel eens mee naar college.’

Nicolette (27), derdejaars Rechtsgeleerdheid, heeft een dochter van zes. 

‘Tijdens mijn eerste college kwam er een jongen naast me zitten. Ik was aan het gapen en hij vroeg: ‘Heb je het ook laat gemaakt vannacht? Waar ben je heen geweest?’ Ik moest lachen en zei: ‘Nou, mijn dochter wilde niet slapen.’ Hij keek me met grote ogen aan, stond op en is drie rijen achter me gaan zitten. Tot op de dag van vandaag snap ik niet wat daar de bedoeling van was.
‘Een paar jaar geleden ben ik via omwegen aan de universiteit begonnen. In de praktijk heb ik geen ouders gehad en woon al sinds mijn vijftiende op mezelf. Daarom heb ik m’n vwo nooit kunnen afmaken. Toen mijn dochter was geboren, begon ik met deeltijdonderwijs. Ik heb toelatingstoetsen gemaakt en heel wat dingen geknipt en geplakt om te kunnen beginnen aan de universiteit.

Ik ben gewoon geen type dat om tien uur ’s ochtends As the world turns zit te kijken

‘In het eerste jaar had ik een dieptepunt: ik moest een tentamen zes keer herkansen. Het leek hopeloos, ik dacht aan stoppen. Maar de gedachte aan mijn dochter hielp me er doorheen. Op zo’n moment wil je het liefst dat iemand tegen je zegt: “Het komt wel goed”. Maar dat gebeurt niet, want je staat er alleen voor. Dat maakt je verdrietig, maar ook sterk. Uiteindelijk heb ik het tentamen met een mondeling examen gehaald.
‘Een studerende moeder kan niks uitstellen. M’n dochter wordt wakker wanneer ze wakker wordt, ongeacht of ik ziek of moe ben. Maar ondanks de drukte wil ik het maximale uit mijn studie halen. Na mijn bachelor wil ik een onderzoeksmaster volgen, of twee masters. Ik ben gewoon geen type om de hele dag met het huishouden bezig te zijn en om tien uur ’s ochtends As the world turns te kijken.’

Patty Nakken (28), tweedejaars Sociaal Juridische Dienstverlening, heeft een zoontje van één.

‘Toen hij heel klein was, heb ik m’n zoontje wel eens meegenomen naar een hoorcollege. Hij lag in de kinderwagen in een hoekje van de collegezaal. Iedereen was verbaasd en ook de docent keek even om het hoekje van: wat is hier aan de hand? Maar ik dacht: laat maar. Ik ben een studerende moeder van 28 en ik heb er gewoon een beetje schijt aan. Mijn zoontje hield zich het hele college rustig, het is een voorbeeldig kind.

Hallo ik ben Patty, ik ga bevallen van mijn zoon en dan kom ik weer naar school

‘Hij is vorig jaar aan het begin van het schooljaar geboren. Ik was zes jaar samen met mijn vriend en we wilden graag een kindje. Hoewel ik net begonnen was met mijn opleiding, dachten we: laten we het gewoon proberen, we zien wel wat er gebeurt. Al heel snel was ik zwanger. Vervolgens kwam ik in nieuwe klas terecht, wat in het begin best moeilijk was. In mijn oude klas kende iedereen me, en nu was het van: “Hallo ik ben Patty, ik ga bevallen van mijn zoon en dan kom ik weer naar school.” Voor mijn zwangerschap deed ik best vaak leuke dingen met klasgenootjes, maar met een kind is dat lastiger omdat ik opvang moet regelen.

‘Binnenkort ga ik voor het eerst mee met een klassenuitje. Inmiddels kent iedereen mijn zoontje en vragen ze regelmatig naar hem. Toen hij een tijdje geleden ziek was kreeg ik veel appjes van klasgenoten die wilden weten hoe het met hem ging. Die steun vind ik erg fijn. Ik merk wel dat sommige dingen lastig zijn als studerende moeder. Zo kun je bij een onverwachte roosterwijziging de kinderopvang weer opnieuw gaan regelen. Ook vind ik het moeilijk om thuis te leren, daar is mijn concentratie gewoon nul. Hoewel in mijn huis overal wetboeken rondslingeren, studeer ik dus liever in de tussenuren op school. Thuis ben ik gewoon moeder.’

Judith Schuiten (27), eerstejaars student Sociaal Juridische Dienstverlening, heeft een dochter van drie.

‘Toen ik begin dit jaar in de klas vertelde dat ik een dochter heb, zag je een paar mensen denken: Jeetje, nu al een kind? De meeste hadden niet verwacht dat ik al 27 ben.
‘Voordat ik zwanger werd werkte ik als secretaresse. Mijn contract zou worden verlengd, maar op het laatste moment ging dat niet door. Plotseling zat ik thuis met een baby. Eerst probeerde ik om weer aan het werk te komen, maar ik werd vaak afgewezen. Uiteindelijk heb ik drie jaar thuisgezeten. Voor mijn dochter was dat fijn, maar uiteindelijk bedacht ik dat ik in actie moest komen als ik niet hele leven als secretaresse aan de slag wilde. Vanwege mijn dochter heb ik het studeren weer opgepakt. Als zij er niet was, had ik die keuze niet zo snel gemaakt.

Toen ik thuis zat, voelde ik me soms best depressief

‘Nu ik weer studeer vind ik de drukte lastig, als je thuiskomt heb je altijd huiswerk en eigenlijk heb je  geen tijd meer voor jezelf. Soms vind ik het ook moeilijk dat ik minder tijd met mijn dochter kan doorbrengen. Toen ik nog niet studeerde was ik voortdurend bij haar. Gelukkig heb ik veel steun van mijn ouders. Ze passen vaak op en geven me de kans om deze studie te volgen. Over twee weken zijn de eerste tentamens. Ik heb niet het idee dat het heel zwaar wordt, want tot nu toe is het goed te doen en ik houd mijn huiswerk altijd bij.

‘De meeste van mijn vriendinnen zijn inmiddels afgestudeerd, dus ik ben zo’n beetje de laatste die nog bezig is. Maar dat is het waard, want als ik kan doen wat ik leuk vind, ben ik ook een leukere moeder. Toen ik thuis zat, voelde ik me soms best depressief. Dat straal je ook uit, je kind merkt dat natuurlijk ook. Nu zit ik veel meer op mijn plek.’

Foto’s: Pepijn van den Broeke