Student-onderzoekers Lariksbos winnen posterprijs
Het Lariksbos in Assen… dat kan veel aantrekkelijker, vinden Arjen, Pawel, Leonie en Christina, winnaars van de NoorderRuimte Poster Prijs.
De poster ziet er beter uit dan het Lariksbos zelf. Nou ja, dat is een beetje overdreven, want met het Lariksbos is eigenlijk ook weer niet zo heel veel mis. Behalve dan dat de Assenaren het park links laten liggen. Hanze-studenten, leg eens uit hoe dat komt en geef ons tips hoe we de aantrekkingskracht van het bos kunnen vergroten. Ja, dat is nou echt een leuk onderzoek voor kenniscentrum NoorderRuimte, want de antwoorden op de vraag kunnen behoorlijk verschillen. Het ligt er maar aan vanuit welke invalshoek je het probleem bekijkt.
Vastgoedstudent Arjen: ‘Gewoon, informeel, we konden vragen stellen vanuit vrijwel helemaal nul’
Op de onderzoeksposter die Vastgoedstudenten Pawel Bango, Christina Pruiksma, Leonie Wiekel en Arjen Renkema na een half jaar werken ophingen, komen die verschillende invalshoeken keurig aan bod. Hittestress en waterinfiltratie zijn technisch van aard, mobiliteit en bewonersparticipatie vragen om (sociaal-)psychologische analyses.
Leonie: ‘Met vastgoed heeft het dus niet direct heel veel te maken. Maar een park hoort natuurlijk wel bij de woonomgeving. De waarde van zo’n omgeving ervaar je vrij snel. Het is een kwestie van er een tijdje doorbrengen.’
Arjen: ‘En praten met de wijkbewoners is essentieel. Een groot voordeel vond ik dat we dat deden als buitenstaanders. Gewoon, informeel, we konden vragen stellen vanuit vrijwel helemaal nul. Ik kende de Larikswijk en het Lariksbos niet en dat ze zijn vernoemd naar landgoed De Lariks was al helemaal compleet nieuw voor me.’
Opvallend verschil: de jongeren houden niet van honden, de oudjes kijken er graag naar
De analyse van de gesprekken met bewoners vormt de ene helft van de tweeledige onderzoeksposter die op 18 juni te zien is op het NoorderRuimte-symposium.
De vier studenten richtten hun vragen aan twee groepen bewoners, middelbare scholieren (jongeren van 12 tot en met 18 jaar) en 65-plussers (de ouderen). Arjen geeft toe: ‘Dit geeft dus geen volledig beeld. Maar het zijn wel de groepen waaraan de gemeente voorrang wil geven bij aanpassingen in het park.’ Leuk zijn de verschillen tussen de groepen. De ouderen zijn dol op de levendigheid in en rondom de kinderboerderij, van de jongeren hoeft het niet. De jongeren houden niet van honden, de oudjes kijken er graag naar. Misschien houden deze verschillen verband met het derde verschil: de ouderen gebruiken vooral de wandelpaden, de jongeren de veldjes.
De eerste zin van de conclusie: ‘Het is duidelijk dat het bos onderhouden geen kwaad kan’
Overeenkomsten tussen de groepen zijn er ook. Overlast van honden vindt niemand prettig. De dieren zelf zijn welkom, maar hoe en waar? De studenten adviseren een duidelijk afgebakend hondenterrein óf streng toezicht. Hangjongeren en rokers zijn ook steentjes in de schoen voor beide groepen. De studenten hebben geen directe adviezen voor een oplossing, maar het vergroten van het gevoel van veiligheid lijkt een stap in de goede richting. Een betere verlichting in het park zou kunnen helpen, een duidelijke plaats voor speeltoestellen ook, net als meer bewegingsmogelijkheden.
Het is duidelijk dat het bos onderhouden geen kwaad kan, luidt de luchtige eerste zin van de conclusie van de vier Vastgoedstudenten. Uit de technische analyses blijkt dat de gemeente er goed aan zou doen om eerst de waterhuishouding aan te pakken. De metingen laten zien wat de bewoners met het blote oog en natte voeten ook waarnemen: het water blijft staan op voetpaden en velden. Om het af te voeren raden de studenten aan om een wadi aan te leggen.
Op 15 en 16 mei presenteerden de studenten hun bevindingen aan de bewoners van de Larikswijk, die in een maquette hun ideale Lariksbos mochten samenstellen. Arjen: ‘Een goede methode. De opvattingen van de bewoners moesten natuurlijk duidelijk meespelen in het onderzoek dat we deden. Hun uiteindelijke ideeën over het ideale park bevestigen dat dat ons aardig is gelukt.’
Tijdens de borrel vieren Leonie en Arjen (zie foto) de overwinning met een glaasje. Leonie opent de envelop waarin zich de prijs bevindt. Een kraskaart met code en nummer. ‘Even kijken, hoor. Een tientje… per stuk. Dat is dus twintig euro de man.’ Het duo heft het glas: proost.
—————————————————————————————————————-
Het ideale speelveld, Lariksbos Assen is onderdeel van het project Samen-scholing op Coole Pleinen van Kenniscentrum NoorderRuimte en de lectoraten Gezonde Stad en Klimaatadaptatie. Op het symposium op 18 juni presenteerden de circa tachtig studenten hun bijdrage aan het NoorderRuimte-onderzoek van het afgelopen semester.