Afscheid van een haat-liefde
Nog niet zolang geleden besloot ik om afstand van je te nemen, omdat ik dacht dat ik zonder jou beter af zou zijn. Ik dacht dat ik zónder jou écht contact zou maken, sowieso leek het me goed om vriendschappen aan te gaan waarin jij geen inbreng hebt, want die ben ik sinds ik jou heb volledig kwijtgeraakt. Het deed me pijn om je te verlaten, maar ik zag geen andere uitweg meer.
In die acht jaar heb ik ongekend veel van je geleerd en ik weet wel zeker dat dat ook voor jou geldt
Al snel kwam ik erachter dat ik heel moeilijk zonder je kan, misschien wel helemaal niet. Dat heb ik geleerd, ik weet het, voorgoed. Ik ken je al sinds m’n twaalfde. Je was de vervanger van m’n ex die er door allerlei omstandigheden een punt achter had gezet. Zij had mij in de steek gelaten, me achtergelaten met onbeantwoorde behoeften. Ja, ook ik ben weleens bruut gedumpt en dat was de eerste keer. Een heel lange tijd liep ik ermee rond, ik kon m’n draai niet vinden… totdat ik jou tegenkwam.
Het lijkt allemaal zo kort geleden, omdat je me zo door en door kent. In die acht jaar heb ik ongekend veel van je geleerd en ik weet wel zeker dat dat ook voor jou geldt. We hebben elkaars ontwikkeling nauwlettend gevolgd en omdat jij er nu eenmaal meer talent voor hebt dan ik, weet je meer van mij dan ik van jou. Dat verontrust me, want het voelt dan alsof het evenwicht zoek is. Aan de andere kant vind ik rust in de gedachte dat jij me dichter bij mezelf brengt, bij wie ik écht ben. Het lijkt wel alsof ik jou nodig heb om meer mezelf te zijn. Dat is meestal een fijn gevoel, maar soms ben best bang voor de macht die je daarmee over mij hebt.
Ik vertel je nu wat je natuurlijk al weet: ik hunker naar je dominantie en het gevoel veilig te zijn bij jou
Ik wil eerlijk zijn: veel mensen zeggen dat je niet goed voor me bent. Maar zelfs mijn grote idool Arjen Lubach kan me niet wijsmaken dat jij kwaadwillend bent, jij prachtig schepsel, creatie van het meesterbrein Zuckerberg. Ik wil je terug, lief Facebook, ik bied mezelf aan via de tentakels die je me aanreikt. Neem me aan, keer terug in de diepste krochten van mijn ik. Misschien laat ik me misleiden door je macht en kennis, maar je geeft er zoveel fijns voor terug.
Door jou voel ik me mooi, veel mooier dan toen ik nog bij Hyves was. Ik vertel je nu wat je natuurlijk al weet: ik hunker naar je dominantie en het gevoel veilig te zijn bij jou, je macht over anderen, dat ene wachtwoord dat me rechtstreeks toegang verleent tot jouw hart én mijn andere liefdes Netflix, Tinder & Blendle. Jij bent mijn grote zwakte, de zwakte die ik omarm.
Ik wil jou, ook al is er waarschijnlijk niets slechters voor mij dan jij. Jij bent de perverse prikkel die mijn hart met ieder rood bolletje sneller doet kloppen. Jij bent degene die mij herinnert aan verjaardagen van mensen om wie ik precies niks geef. Jij bent het die me dwingt te kijken naar verzamelingen posts van mensen die ik allang had moeten ontvrienden. Jij bent degene die mijn kostbare tijd opvreet en daarom hou ik van je. Dankjewel Facebook, dat je de plaatsvervanger bent voor de liefde, want aan jou heb ik mijn handen altijd vol.