Akkoord, en nu uitzetten!

Na lang gesteggel binnen de fractie was er dinsdagavond eindelijk een soort van consensus bereikt over het kinderpardon. De VVD zou zich schikken naar de wensen van de coalitiepartners. Op een gegeven moment moest er iets gebeuren. Iets, wat dan ook, want sinds oktober was er behoefte aan duidelijkheid.
Qua inhoud was de vraag ook simpel: dient men kinderen, en soms adolescenten, uit te zetten, wanneer ze al vijf jaar of langer in Nederland leven?
De VVD wenst die vraag te verbreden: dient Nederland uitzetting te allen tijde te handhaven, omdat er zich anders een precedent voordoet dat kan leiden tot meer mensen die een beroep doen op een verblijfstatus?

De VVD ziet uitzetting kennelijk als een verrijking voor de Nederlandse samenleving

Deze kwestie overschrijdt niet alleen landsgrenzen, maar ook ethische grenzen. De VVD ziet uitzetting kennelijk als een verrijking voor de Nederlandse samenleving, omdat het een duidelijker onderscheid maakt tussen wij en zij.
Het woord uitzetting heeft een tweede betekenis: opzwellen. Een spons zet uit wanneer je er water aan toevoegt. Wanneer het water in de spons verdampt, zal de spons verschrompelen. Als Nederland niet langer kan uitzetten, zal het vertrouwen in de overheid verschrompelen, is de VVD-gedachtegang, indien we die kinderen niet uitzetten, schaden we het vaderland. Maar is dat wel zo? Zelfs het reli-CDA vindt schoorvoetend van niet.
Welnu, get over yourself, VVD. Nederland verschrompelt door hokjesgeest en kleingeestigheid, niet door een gebrek aan uitzetting. Nederland zal weer opzwellen wanneer het zichzelf de ruimte geeft om zichzelf te verrijken. Door zich in te laten met anderen.
Gelukkig komt er geen shutdown wanneer de VVD haar zin niet krijgt. En gelukkig is de VVD inmiddels tot inkeer gekomen.
Laat het uitzetten van Nederland beginnen.