Awkward moments

Eigenlijk is het in Zweden een aaneensluitende rij ongemakkelijke gebeurtenissen. Mensen zijn hier gewoon te awkward, al heb ik er zelf ook wel een handje van. Zo is een vriend van mij naar de winkel gegaan om condooms te kopen, in maat large. Ik dacht altijd dat de maat niet echt uitmaakte, want je ziet op die filmpjes weleens dat mensen een half zwembad in een condoom stoppen, toch? Maar misschien kies ik wel gewoon altijd de verkeerde mannen uit.
De vriend vroeg aan de verkoper om die condooms, waarop de verkoper door de hele winkel schreeuwde of ze nog grote condooms in het magazijn hebben liggen. Ja, dat was een beetje lullig (haha, woordgrap), maar het was nog lulliger geweest (haha, nog één) als hij had gevraagd om kleine condooms.

Daar stond ik, in een afscheurde broek en een roze kanten onderbroekje.

Nog een voorbeeld. Ik wilde de tram uitstappen en ik had een flaired jeans aan. Op het moment dat ik bijna met mijn voet de stoep raakte, sloten de deuren razendsnel. Het gevolg: mijn flaired jeans  tussen de tramdeuren. En de tram reed door. Je begrijpt, het was een ongemakkelijke situatie. Daar stond ik dan: in een afscheurde broek en een roze kanten onderbroekje. Gelukkig had ik een lang shirt aan. Het is echt chill om met de tram naar de universiteit te gaan, maar op dat moment miste ik mijn vertrouwde Groningse fiets.

Ik zit hier één maand en ik heb al een broek, een shirt, twee paar sokken, mijn lattenbodem, een simkaart en mijn iPhone verloren

Ik heb een paar keer opgesloten gezeten in de wc’s. Ze hebben hier een heel vreemd slot, waaraan ik maar niet gewend raak. Zo ben ik al een paar keer bevrijd uit het toilet, waarin ik met een zweethoofd en tranende ogen zat.
Ik zit nu echt te denken: ligt het aan mij, of ligt het aan Zweden? Ik denk sowieso het laatste, want iedereen die mij een beetje kent weet dat ik hartstikke handig/lenig/soepel ben. HAHA. Niet dus. Ik ben benieuwd wat er nog gaan komen. Ik heb ondertussen al een broek, een shirt, twee paar sokken, mijn lattenbodem, een simkaart en mijn iPhone verloren. Er is nu één maand voorbij, hopelijk kom ik de komende vier en een half een beetje oké door. In ieder geval kom ik thuis met genoeg verhalen.