Bang voor de bal

De eerste mobiele telefoon bij ons in huis was, net als bij velen, de blauwgroene van de Postbank. Het was een hebbedingetje. Ik belde m’n opa en oma ermee, puur om met die telefoon te bellen. Ondertussen wandelde ik door de tuin. Ik vond het best geinig dat ik ook buiten kon telefoneren. Toen ik in groep 7 zat leerde mijn vader me hoe ik een Word-document moest maken en hoe ik het moest opslaan. ‘Geef het document maar een naam’, zei hij, ik noemde mijn eerste Word-document Pietje.
Internet stond voor mij gelijk aan herrie. Het snerpende geluid waaraan door sommigen met nostalgische gevoelens aan wordt terug gedacht, voelde voornamelijk als een truc van mijn ouders. Het maakte het voor m’n broertje, zusje en mij onmogelijk om onopgemerkt op internet rond te neuzen. Wat we daar dan te zoeken hadden wisten we zelf ook niet. Met m’n twee wijsvingers tikte ik onhandig zoektermen in bij Startpagina. Niet omdat ik iets zocht, maar om te kijken of het werkte. Later kregen we onbeperkt internet, ik gebruikte Hyves en MSN. Wanneer het internet niet werkte, rende je naar de meterkast om het grijze kastje uit en aan te zetten.
Technologisch is er inmiddels nogal wat gebeurt sinds de tienjarige Marie haar document liefkozend Pietje noemde. Toen was het voor mij speelgoed. Nu is het noodzaak. Dat is niet erg, niet dramatisch. Het is zo. Je kunt het ermee eens zijn of niet. Maar er omheen kun je niet. Studeren zonder technologie is niet mogelijk.
Veel mensen lijken bang voor technologie. Omdat we het dan niet meer zelf in de hand hebben.  Ze vinden het onzin, niet nodig, snappen het niet et cetera. En dat mag natuurlijk. Maar het hoeft niet. Terug naar het pre-internet- of pre-mobieltjestijdperk is nostalgie. Bang zijn voor iets wat er toch is, is jammer van je tijd en energie.
M’n gehele basisschooltijd had ik een hekel aan trefbal. Wanneer de bal in mijn richting kwam, kneep ik m’n ogen dicht en hield ik m’n handen voor m’n gezicht. In de brugklas leerde ik dat bang zijn voor de bal geen zin heeft. De bal is al gegooid, nu kan ik zelf bepalen of ik hem blijf zien en hoe ik hem opvang. Bang zijn voor technologie is als bang zijn voor de bal. Het is al gaande. Het is aan jezelf of je je ogen openhoudt en hoe je het opvangt.

Iedere woensdag schrijft derdejaars Theatervormgeving Marie van Linschoten een column over het wel en wee van een student van Academie Minerva.