Buitenlander op de Hanze: alles is nieuw en wennen
Hoe is het om als buitenlander aan de Hanze te studeren? Lale en Christina vinden het vooral erg verwarrend. Gelukkig hebben de studenten elkaar.
De introductieweken zijn voorbij, het onderwijs is al twee weken aan de gang. Eerstejaars International Finance & Control (IFC) Lale en Christina zitten te kletsen op een bankje op de boulevard in de Van OlstBorg. ‘We zitten hier omdat ons college niet doorgaat’, zucht Lale. ‘We hebben eigenlijk nog steeds geen echte les gehad.’ Christina: ‘We weten niet echt wat we moeten doen. Ik denk dat we straks maar even naar de stad gaan om een hapje te eten.’
Ze verwachtten snel vakinhoudelijke colleges te krijgen, maar dat liep anders
Lale uit Azerbeidzjan en Christina uit Spanje zijn allebei 18 jaar. Ze ontmoetten elkaar tijdens de introductieweek, ze zijn dus nog niet zo lang in Nederland. Voor hen geldt wat voor de meeste internationals geldt: alles is nieuw en wennen.
Het begin van het studiejaar verliep zeker niet zoals ze hadden gehoopt. ‘We hadden lange tijd geen idee van wat ons dit jaar te wachten stond. Toen we de Hanze daarover mailden, was het gelukkig wel snel geregeld.’
De twee studentes hadden verwacht dat ze al snel vakinhoudelijke colleges zouden kunnen volgen, maar dat liep anders. ‘Vorige week hadden we Marketing and Organisation moeten krijgen, maar de docente was ziek en we kregen geen vervanger,’ vertelt Lale. ‘Eén van de docenten ziek en… gelijk was het vak voor een hele week geschrapt.’ Een beetje vreemd, vinden de twee.
Ze zijn nu twee weken bezig en de enige echte les die Lale en Christina op dit moment hebben gekregen is Corporate Finance and Coaching.
Half negen ’s ochtends, iedereen was keurig op tijd, behalve… de docente
Inmiddels is er gelukkig wel meer organisatorische duidelijkheid. ‘Onze roosters zijn heel fijn’, zegt Christina. ‘Alleen woensdag moeten we vroeg beginnen, om half negen met Management and Education.’ Maar helaas, ook bij dit vak ging het niet helemaal volgens de planning. De eerste keer was iedereen op tijd, zegt Lale, behalve de docente. ‘We bleven dertig minuten wachten totdat we ons realiseerden dat ze niet zou komen opdagen.’ Volgens Lale moeten studenten normaal gesproken een e-mail krijgen wanneer een college niet doorgaat. Nu was dit niet het geval, volgens hun coördinator omdat het bericht over de afwezige docent niet was doorgekomen.
Het scheelt dat ze in groepen werken: ‘We helpen elkaar als iemand iets niet snapt’
Bij een andere les kwam er een invaller, een docent die normaal een ander vak geeft. Hij kon er ook maar één uur zijn, omdat hij daarna een andere les had. ‘Dit was de eerste docent die we zagen voor deze les’, zegt Lale. ‘Het was voor hem ook nieuw. Hij zei dat we de lesstof van de eerste week konden skippen en moesten beginnen bij de tweede week, omdat er een grote opdracht bij zou horen.’ Daarna zijn de studenten in groepen zelf aan de slag gegaan aan de hand van een handboek.
De studenten weten niet of deze docent er de volgende keer zal zijn en sowieso weten ze niet wat er de volgende les zal gebeuren. Eén ding is zeker: de studenten hebben het gevoel dat ze bij dit vak nu al achterlopen. Volgens Lale scheelt het dat ze in groepen werken. ‘Hierdoor kunnen we elkaar helpen als iemand iets niet snapt.’
‘De docent wilde één-op-één-gesprekken met ieder van ons voeren’
De IFC-studenten hebben in deze periode ook het vak Academic Counseling, dat maar liefst twee keer per week op het rooster staat. ‘Hierbij gaat het erom dat de docent ons leert kennen’, weet Christina inmiddels. De bedoeling van het vak was de eerstejaars lang onduidelijk. ‘Daarom was iedereen vandaag aanwezig bij de eerste bijeenkomst.’ Maar een gedeelte van de groep bleek voor niets te zijn gekomen. ‘De docent wilde één-op-één gesprekken met ons voeren. Eén les was echter niet genoeg tijd voor gesprekken met alle leerlingen.’
Christina behoorde tot de gelukkigen die wel aan de beurt kwamen. In een kort gesprek sprak ze met de docent over niet heel gewichtige zaken, zoals haar hobby’s en de opleidingen die ze eerder had gevolgd. Lale was één van de pechvogels die onverrichterzake naar huis konden gaan. ‘Ik ben in oktober aan de beurt. Zoals ik het nu heb begrepen is deze les bedoeld om in de gaten te houden hoe het met ons gaat.’
Nu voelt het allemaal best oké: ‘Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen’
Ondanks de lesuitval en de verwarring hebben Lale en Christina het goed naar hun zin, in Nederland en op de Hanzehogeschool. ‘De onduidelijkheden waren vooral vervelend in het begin. Nu voelt het allemaal best oké’, zegt Lale. ‘Ik weet beter waar ik aan toe ben. En het is hier fijn, want er zijn leuke mensen.’ Christina denkt er net zo over: ‘Ik vind het heel leuk, omdat ik al veel nieuwe mensen heb leren kennen.’
Lale heeft in ieder geval één idee voor het verbeteren van de organisatie op de opleiding. ‘De docente kan er niks aan doen dat ze ziek is. Ik hoop dat ze snel beter is. Maar het zou goed zijn als elke docent een vaste vervanger zou hebben. Dan weet iedereen meteen wat er gebeurt, wanneer er iemand uitvalt.’
Foto: de Boulevard in de Van OlstBorg, de (Nederlandse) studenten links komen niet in dit artikel voor.