Dakterras

Als ik jou niet had, zat ik nu in het overvolle centrum. Tussen de druk kakelende mensen. Snakkend naar een ijskoud drankje. Plakkerig van het zweet op mijn voorhoofd, rug en andere oncomfortabele plekken. Vluchten naar de schaduw was geen optie geweest. Ik had blij mogen zijn wanneer ik een stoel had kunnen bemachtigen.
Met jou heb ik daar nooit last van. Jij geeft me alle ruimte. Ik kan zitten, liggen, gaan en staan waar ik wil en de muziek draaien die ik leuk vind. Als het te warm wordt verplaats ik me. Al maanden kijk ik naar je uit. Nu is het eindelijk zover. Het laatste tentamen zit erop. Alle deadlines zijn voorbij. Ik heb weer tijd voor je.

Het best zijn de dagen waarop we gewoon samen zijn

De dagen beginnen leger te worden. Ik hoef niet meer verplicht binnen te zitten terwijl de zon haar best doet om me naar je toe te lokken. Je schreeuwt om aandacht: ‘Mens, relax, luier en lanterfant. Kom hangen!’
Wat heb ik je gemist. Jij bent degene die me opfleurt met gezelligheid en sfeer. Je fungeert als woonkamer, barbecuespot of chillplaats. Maar het allerbest zijn de zonnige dagen waarop we gewoon samen zijn. Dan verlicht de zon je prachtig, terwijl mijn huid donkerder kleurt. Op zo´n moment ben je mijn beste vriend.
In de winter sneeuwt onze relatie onder. Dan ben je die verre vriend, die ik tijden niet zie. Maar zodra ik je weer opzoek, is het ijs meteen gebroken. Als ik met jou ben, komt het vakantiegevoel in me naar boven. Je wint het zelfs van de Hoornse plas, het Paterswoldse meer en het Noorderplantsoen. Het stadsstrand verbleekt naast jou. Jij bent alles-in-één. Zoveel beteken je voor me. Lief dakterras, met mijn overhemd op een kiertje, in m’n linkerhand een biertje, wat moest ik toch zonder jou?