De hyena’s

Vandaag begonnen we met een nieuw groepsproject. Wat een feest. Bij projecten begint de stresspiek vroeg omdat je projectgroepen moet vormen. Een perfecte projectgroep kiezen is belangrijk, het kan je resultaten maken of breken. Dit brengt een enorme lading paniek met zich mee.
Zodra de leraar aankondigt dat je groepen moet maken, breekt de chaos los, hectischer dan de Primark op zaterdag. Het kabaal van stemmen buldert door het klaslokaal. In de verte hoor je de leraar roepen dat de groep een mix van verschillende personen moet zijn. Hij wordt straal genegeerd. Ogen flitsen heen en weer, iedereen zoekt non-verbaal contact met vrienden. Op die manier verzekeren ze zich van een goede groep. Kliekjes claimen elkaar en vormen een muur zodat niemand er meer bij kan.

De hyena’s leveren hun werk half in, bezoeken de lessen bijna nooit en ze zijn moeilijk in de omgang

Hier en daar loopt een onzekere klasgenoot als een verdwaald antilopejong bij een waterpoel. Het zoekt ruimte om te drinken, maar die ruimte is er niet. Althans, steeds als hij ernaartoe loopt, verdwijnt de open plek. Achter een rots loeren hyena-ogen. De hyena’s zijn de vrijwillige leden van de leftovergroep. Niemand wil hun prooi worden. Hyena’s zijn de mensen waarmee niemand wil samenwerken. Ze leveren hun werk half in, bezoeken de lessen bijna nooit en ze zijn moeilijk in de omgang.

Misschien is het kinderachtig maar we zijn gewoon niet in staat om een simpele taak uit te voeren

Het gevaar van de leftovergroep ligt altijd op de loer. Behoedzaam proberen klasgenoten hun afwezige vrienden online te bereiken, want ook zij zijn makkelijke prooien voor de hyena’s.
Met veel moeite deelt de klas zich uiteindelijk op in groepen. Sommige groepen bestaan uit vier man, andere uit zes. De leraar is het er niet mee eens. Na een discussie van tien minuten verlaat een zesde jongen z’n plaats en sluit zich met tegenzin aan bij een viertal. Iedereen vijf.
Misschien denk je nu: wat een kinderachtig gedoe. Maar dit is mijn les van vanmiddag: we zijn niet in staat een simpele taak uit te voeren. Nog nooit heb ik een klas meegemaakt waar de groepsindeling wel soepel verliep.
Je kunt er moe van worden, en het is continu hetzelfde. We geven elkaar niet de kans om ons te bewijzen in andere teams. Dit vind ik jammer, maar niet gek. Samenwerken met mensen die je vertrouwt, brengt je dichter bij een goed eindresultaat (en dichter bij je diploma). Misschien moeten we wel medelijden hebben met de hyena’s. Ze móeten wel azen op het wankele antilopejong, omdat ze donders goed doorhebben dat de anderen hen niet vertrouwen.

Foto: Eric Kilby, Somerville, Massachusetts, USA