DJ Menopauze

‘Ey, kerel, wil je misschien iets van Bløf draaien… Of anders K3… (hik)… maar Queen is ook goed!’ Eén of andere totaal dronken knul hangt aan mijn dj-booth. Z’n vrienden trekken hem weg.
‘Haha, nee, Richard ben je helemaal lauw kerel?’
‘Nee nee, hoeft niet, hoor’, roept een andere maat quasi-sympathiek, ‘niet draaien, goos!’
Het is een gewone avond in het feestcafé waar ik sinds kort werk. Wanneer ik Sexy Als Ik Dans voor de vierde keer zie langskomen op m’n playlist en ik hem voor de vierde keer skip (hij past ook niet achter Abba’s Dancing Queen), denk ik: what the fuck ben ik eigenlijk aan het doen? Het zou de zoveelste muzikale bocht worden waarin ik me probeer te wringen.

Liedjes mogen niet stilvallen, de muziek moet doorgaan, is mijn motto

Ik geef het op en ik laat Dancing Queen langzaam uitfaden. Abba verdrinkt in het gejoel en gelach van het publiek, ik druk op play en de halve tent gaat lyrisch wanneer ze het introriffje van Sexy Als Ik Dans herkennen.
Iedereen heeft het naar z’n zin, die jolige gozer van Bløf en K3 gaat net zo goed los op Nielson, maar ik baal omdat ik niet de perfecte overgang heb kunnen leveren. Ik ben zó bezig met de overgang, dat je me gerust DJ Menopauze kunt noemen. Liedjes mogen niet stilvallen, de muziek moet doorgaan is mijn motto. Dat houdt je in een trance, ten minste zo voelt het als de beat gewoon doorbeukt. (Of omdat het ‘vet awkward’ is dat Anthony anders kan horen dat een sjaars vertelt dat Anne-Fleur geregeld heeft met Peter tijdens de borrel). Maar als ik iets geleerd heb van de paar avonden dat ik nu in het feestcafé sta, is dat juist de stilte de muziek zo leuk maakt, en vice versa.

De volgende plaat gaat niet meer over hoe hij bij de vorige past, maar over hoe hij bij dat moment past

Ik draai mijn leven op een vergelijkbare manier aan elkaar. Ik rijg naadloos de ene relatie aan de andere, val van de ene treurnis in volgende ellende, span de ene rechtszaak aan na de andere. Zo zorgde ik ervoor dat mijn leven niet stilviel. Nu ik een half jaar tijd voor mezelf mag nemen en mijn liedje bijna afloopt, weet ik even niet hoe volgende overgang moet klinken. DJ Menopauze neemt een pauze van zijn eigen muziek. En tot die tijd? Stilte, want dat maakt de muziek mooier.
Zelfs de beste dj krijgt het niet voor elkaar alles altijd perfect door te mixen, dus laat ik niet te ambitieus zijn. De perfecte overgang bestaat niet, een goeie dj wel. Dus mijn volgende plaat gaat niet meer over hoe hij bij de vorige past, maar over hoe hij bij dat moment past. Omdat een goeie dj niet de skills hoeft te hebben om perfect te mixen, maar de skills om het moment te snappen.

Foto: Achim Raschka