Duracell-knaagdier-modus

De ambitie overstijgt soms het besef dat uitrusten ook van belang is. En wanneer je passie (kotswoord weet ik, maar je ‘ding’ is helemaal erg) je studie is en je studie je passie, dan wil dat nog wel eens gebeuren. Zo is het nu eigenlijk herfstvakantie, maar de passie is niet te stoppen. Dus een projectweek! De hele week bezig met bedenken, ontwikkelen en maken van een kunstwerk en aankomend weekend is de expositie. Een mooi doel uiteraard maar een week is toch schrikbarend kort.

Terwijl ik dit schrijf is het dinsdag en vandaag was verzameldag, in mijn ogen de minste fase van het hele proces. Het bedenken is geweldig, steeds dieper in je onderwerp duiken en daar dan vorm aan geven. Maar dan moeten daar spullen voor geregeld worden. Dus als een duracell-knaagdier ren ik door de stad en verzamel van alles en sleep dat mee terug naar m’n hol. Uiteraard moet alles zo goedkoop mogelijk want het is crisis, al helemaal in de kunst. Het heeft als voordeel dat je er vindingrijk van wordt. Na een dag slepen ben ik moe maar voldaan en kan morgen de volgende fase beginnen: het maken.

Komende dagen werken we naar de expositie toe in het pittoreske (of uitgestorven, tis maar hoe je het wilt bekijken) Finsterwolde. De stress begint al een beetje te komen, want blijven m’n spiegels wel staan? Wat als de hele boel als een sneue bende in elkaar knalt? Hoe gestrester, hoe strijdlustiger en als ik naar mijn medestudenten kijk weet ik zeker dat er komende weekend een prachtige expositie staat. En dan beginnen de volgende dag de lessen gewoon weer. Er is één enorm voordeel: door de inzet van Coffuppy heb ik volgende week weer echte koffie, dankjewel!

(Klein promo-momentje: www.insearchof.nl voor info en kaartjes voor de expositie.)

Marie van Linschoten is tweedejaars Theatervormgeving en schrijft wekelijks een column over kunstacademie Minerva.