Een eigenaardig feest

Toen mijn huisgenoot en ik op onze fietsen het duister tegemoetgingen, met in het achterhoofd een vage belofte van een rave op een industrieterrein, hadden we nog geen flauw benul wat de avond zou brengen. De tocht voerde ons over een lange zandweg, aan beide zijden geflankeerd door een eindeloze rij populieren. Door onze ontbrekende fietslichten was de maan en het schijnsel van onze telefoons amper voldoende om koers te houden, maar gesterkt door een liter bier in onze buik hadden we de moed om door te zetten. We fietsten langs een boot, gevuld met feestvierders en flitsende meerkleurenlampen en vroegen ons af of we de feestlocatie hadden bereikt. Een korte blik op Google Maps deed ons besluiten verder te rijden, naar het eind van de oneindig lange weg. Daar, bovenop een heuveltje waarop een torenhoge elektriciteitsmast was ontsproten, stond een kleine camper. Een tweetal speakers gevoed door een dieselgenerator beukte onafgebroken rauwe beats de grond in, die onze oren via ons bottenstelsel inwendig lieten bloeden.

‘Do you know Herestraat?’
‘Yeah, man, we know where it is’

Althans, dat hadden we verwacht. Maar de muziek stond zacht en het verzamelde feestpubliek maakte aanstalten om te vertrekken. We bevroegen links en rechts wat mensen over een eventuele voortzetting, en drie minuten later vonden we Ira (like the IRA in Ireland you know?, zoals hij zelf grapte), een Brit die naar eigen zeggen met ruim tachtig vrouwen had geslapen en ons zou meenemen naar het volgende feestje. ‘Do you know Herestraat?’, informeerde hij. Huisgenoot en ik giechelden. ‘Yeah, man, we know where it is.’
Feestje nummer 2 was een aanzienlijke verbetering, hoewel het een opmerkelijke aantrekkingskracht op eigenaardige types bleek te hebben gehad. De rij voor het toilet voorspelde niet veel goeds, en dit werd er niet beter op toen het meisje dat voor me stond uit de doeken deed opgewonden te worden van plassende mannen. Om de tijd te verdrijven vroeg ik naar de details van haar fetisj.
‘Nou, als mannen dan zo met hun benen wijd gaan staan en hun rug wat krommen.. en dan hun lul vasthouden en alles laten lopen. Héérlijk vind ik dat, ja echt. Van achteren gezien vind ik dat zó geil hè?’
Glimlachend knikte ik. Wie was ik om haar tegen te spreken? Ik zei dat ik bier ging halen, het wachten duurde me te lang. Beteuterd keek ze me na, waarschijnlijk koesterde ze de stille wens om met haar oor tegen de deur geperst naar mijn geklater te luisteren.

Ze ventileerden als nijlpaarden hoge volumes lucht door hun neusgaten

Op zoek naar een ander toilet trof ik een al even vreemd tafereel. Omstanders daagden een vrouw van in de dertig uit om te zoenen met een jongen die er amper als vijftien uitzag. Een seconde lang bekeek ze zijn puistige vlees met een mengeling van wantrouwen en lust, knikte kort en sloot haar ogen. De jongen liet er geen gras over groeien en ging direct aan het werk. Ze liet hem welwillend begaan, en onder het plagerige gejoel van wat vermoedelijk haar vrienden waren, zette ze zelfs een tandje bij. Ze rolde de vingers van haar rechterhand tot een kom en wreef hiermee over het kruis van de puber, onderwijl wisselde ze in hoog tempo speeksel uit met het gretige, door oneffenheden geplaagde gezicht tegenover haar. Beiden ventileerden als nijlpaarden hoge volumes lucht door hun neusgaten om hun activiteiten niet te hoeven staken. Toen het feest ten einde liep, troffen we Ira aan bij de uitgang. Of we elkaar nog eens zouden zien, vroeg hij.
‘Of course man, we wouldn’t want to miss another party like this.’