Eigenwijze autodidact

Om me heen zie ik steeds meer zelfdoeners. Mensen die in plaats van dat ze naar een winkel of bedrijf gaan eerst zelf met hun probleem aan de slag gaan. Dit behelst niet enkel het knutselniveau. Een medium als Pinterest staat vol tutorials over hoe je een tas maakt, zelf kaarsenstandaards fabriceert en zo meer. Zelfs het maken van meubels schuwen de zelfdoeners niet. Want laten we wel wezen, een tweepersoons bed bouwen, dat is toch geen hogere wiskunde?
We hebben graag zelf de regie in handen. Vertrouwen we anderen nog wel? Gaan we naar de dokter, dan halen we op internet een second opinion. Is het niet al vooraf, dan zeker achteraf. Zijn we zo goed geïnformeerd, of gewoon flink eigenwijs? Kennis is zeer toegankelijk, maar we hebben niet (op alle terreinen) geleerd hoe we met die kennis moeten omgaan.
De autodidactische houding overstijgt dus het fröbelen. Internet is daarin de grote enabler. Door internet staat ons een eindeloze bibliotheek ter beschikking. Die bieb zit propvol met kennis. Maar een bibliothecaris heeft internet niet in dienst. Er zijn dus geen afdelingen lectuur en literatuur, geen boekenplanken die zo keurig zijn gerangschikt dat je in één oogopslag ziet of je met wetenschap te maken hebt of met sprookjes. Dat onderscheid moet je zelf proberen te maken. En dat leidt dan weer tot die kritische mensen. Maar zelf de regie in handen hebben, betekent niet alles zelf doen en bedenken. Het is onmogelijk om én de scenograaf én de lichttechnicus te zijn, het geluid te besturen én dan ook nog alle rollen te spelen.

Derdejaars Marie van Linschoten schrijft iedere week een column over de wederwaardigheden van een student aan Academie Minerva.