Emoties

Deze week zwem ik in een oceaan van emoties. Een scholing in hoe we met emoties om moeten gaan, zou op sommige momenten wel op z’n plaats zijn…
Het stormt, onderweg naar huis voel ik de regendruppels op mijn gezicht vallen. De regen dringt door m’n kleding heen. Mijn rok druipt, mijn shirt plakt aan m’n lijf en mijn haar vouwt zich in slierten om mijn gezicht. Maar nog meer voel ik de chaos in mijn hoofd waar het oorlog is.

Ik spoel het regenwater van m’n huid en doof het vuur in m’n hoofd

Mijn hersens draven door. Golven emoties overspoelen mijn hoofd. Eenmaal thuis aangekomen overstroomt het, ook de tranen doorweken nu mijn huid. En tegelijkertijd voelt het leeg. Een gevoel dat eigenlijk niets is of zegt, maar het leven soms vult als een bodemloze put.
Dan beland ik op een eiland. Ik spoel het regenwater van m’n huid en doof het vuur in m’n hoofd. Ineens voel ik me gelukkig, uiterst tevreden met mezelf en alles om me heen. Muziek verwarmt mijn lichaam. Maar niets is zo broos als geluk. Vijf intense minuten van geluk, waarin een onbekend gevoel zich meester van me maakt. Deze blijheid mag eeuwig duren.

Negatieve gevoelens zijn vaak het begin van ellende, positieve gevoelens zijn een cadeautje

De hele dag door stroomt het gevoel, het komt op, het golft door je heen en het ebt vroeg of laat weer weg. De kunst is om je bewust te zijn van die gevoelens en ze te accepteren. Negatieve gevoelens worden vaak omgezet in negatieve gedachtes: het begin van ellende… Positieve gevoelens zijn een cadeautje. Emoties overkomen je. Ze bloeien op als een zaadje dat tot leven komt. En ze blijven bloeien, altijd. In alle soorten en maten, gewenst en ongewenst. Schrijven over je diepste emoties schijnt te zorgen voor een betere mentale gezondheid en een betere nachtrust. Dus bij dezen heb ik mijn therapiesessie van deze week alvast gehad.