Flink denken buiten je hoofd

Wie ben je als kunstenaar? Wat is de hedendaagse kunst? Bepaalt subsidie waar de nadruk op ligt in de kunst? Moet kunst die over de maatschappij gaat ook mét de maatschappij gemaakt worden? Heeft de kunstenaar een maatschappelijke verplichting? We leren een brede kijk te hebben, dus het kan best zijn dat de gemiddelde kunstenaar een groter blikveld heeft dan de gemiddelde niet-kunstenaar. In beleidsplannen worden kunstenaars ingezet als brengers van bewustwording van een probleem, als rustbrengers is een onrustwijk et cetera. Moeten we dit zien als een mogelijkheid of worden we door beleidsmakers ingezet als speelbal? En wie zijn wij om te denken dat we het bij het rechte eind hebben? Kunstenaars kunnen één of meerdere manieren van kijken laten zien of een groot deel van de zienswijzen niet laten zien.
Een kleine greep uit de laatste lesweek van dit schooljaar. De laatste lessen van mijn tweede studiejaar op Minerva. Komende week en de week daarop zijn de werkbesprekingen. En er zijn natuurlijk de eindexamenexposities. Maar deze week zijn er nog lessen. En dat betekent: reflectie, reflectie, reflectie. Reflectie op jezelf, reflectie op je werk. Of zijn die twee één en hetzelfde? Is je identiteit verweven met je werk? Ben je je werk?
Ben je je werk? Er wordt flink gedacht, maar ook flink gedaan. Schilderijen krijgen hun laatste laag, maquettes een puntje op de i en foto’s worden afgedrukt.
Maar nu we toch aan reflecteren zijn: is denken en doen ook niet inwisselbaar? Denken is ook doen, je bent immers aan het denken. Net zoals doen ook denken is omdat je op nieuwe ideeën kunt komen. Maar voor het gemak splitsen we deze twee: denken is doen in je hoofd en doen is het denken buiten je hoofd. Soms vragen mensen me: is er de laatste tijd nog wat te doen op Minerva? Ik dacht het wel.

(Bijna)derdejaars Theatervormgeving Marie van Linschoten schrijft iedere week een column over Academie Minerva.