Fris en fancy feestje
Als ik denk aan een gala zie ik altijd een soort winter-wonderland voor me. Een donkere, coole avond met mooie kleding verstopt onder grote jassen. Geen idee waarom, eigenlijk. Misschien is het een soort sprookjesachtig idee over hoe zulke dingen gaan. Deze week kwam ik erachter dat zo’n winterse sfeer ook een stuk functioneler zou zijn (tenzij je een fan bent van het veranderen in een gesmolten ijsje).
Ik vind het ook wel grappig om heel lelijke jurken te passen
De tijd voor het gala vind ik eigenlijk altijd het leukst. Na de rib uit je lijf voor het kaartje kan de pret beginnen. In mijn geval bestaat die pret uit het zoeken van een outfit. Met m’n buddy’s veel te veel dingen passen totdat we allemaal iets hebben gevonden waarin we er geweldig uitzien. Bij mij duurt dat passen soms iets langer. Dat is niet alleen omdat het ontzettend lastig kan zijn om je in en uit een jurk te worstelen, maar omdat ik het ook wel grappig vind om jurken te passen die ik eigenlijk heel lelijk vind. Niet heel nuttig, wel leuk.
Dan hangt ie daar maar. Je outfit. Wachtend op de dag dat je hem eindelijk aan kunt doen. Tot je alles uit de kast mag halen en je best doen om er net iets meer BAM uit te zien. Ik vind dit soort dingen vet tof. Te kijken wat iedereen heeft gedaan en hoe anders ze eruit zien. Sommigen zien er ineens duizend keer beter uit en anderen juist helemaal niet. Moeite doen is ook gewoon leuk. En is het niet een gouden regel dat wanneer er iets misgaat, glitter het weer beter maakt?
Galafoto’s geven me de kriebels, zo veel in scène gezet, zo veel bah
Het bewijs van al die moeite blijft ook nog wel een tijdje rondhangen. Op het gala is het de kunst om er zolang mogelijk mooi uit te blijven zijn. Zolang mogelijk, maar na de foto’s maakt het eigenlijk al niet meer uit. Daarna mag je er best uitzien alsof je net hebt meegedaan aan Expeditie Robinson. Al zouden dat ook wel weer foto’s zijn die ik wel lachen vind. Verder heb ik namelijk een hekel aan galafoto’s. Zo veel in scène gezet, zo veel bah. Om de één of andere reden geven galafoto’s me de kriebels. Dan heb ik het nog niet eens over de koppelfoto’s waarom ik wel kan janken.
Maar het waren ook de galafoto’s waardoor ik me herinnerde waarom ik zoveel geld uit had gegeven aan dit feestje. Overal mensen om me heen die ik tof vind en allemaal groepjes waar ik blijkbaar bij hoor. Ik bedoel het was het begin van een feestje waar nog lang geen einde aan zou komen, maar het was wel grappig hoe juist het ding dat ik haatte me eraan herinnerde waarom dit zo leuk was. Waarom ik in mijn veel te fancy outfit met make-up waar ik veel te lang over had gedaan naar een feestje in de zieke warmte ging. Vriendschap enzo. Al geef ik toe dat de afgekochte bar er ook iets mee te maken had.