Geeft niks, Anja

Anja (51) gaat iedere dag naar de Hanze. Je hebt haar vast wel eens gezien. Anja werkt er al jaren en ze is niet tevreden omdat ze erg weinig verdient. In 2018 had ze nog aan al haar collegaatjes verteld dat dat sowieso aan de vluchtelingen lag, had ze op Facebook gelezen.
Voor 2019 heeft ze zich voorgenomen iets verdraagzamer te zijn. De kerk waar ze iedere zondag komt is een warm bad voor Anja. Ze kent er iedereen en haar voornemen verdraagzamer te worden vond breed draagvlak. Anja vond een paar kerkvriendinnen met wie ze in 2019 zou gaan sporten. Meteen vanaf 1 januari erbij zijn, lekker alles eruit zweten, had ze gezegd.

Met die Nashvilleverklaring in gedachten was ‘verdraagzamer zijn’ misschien niet het beste voornemen

Laatst kwam ik Anja tegen in de Albert Heijn, in de rij bij de kassa. Anja had voor een sportabonnement aan chocolademini’s op de toonbank liggen. Dat was een duidelijke dekmantel. Nu leek het alsof ze een kinderfeestje gaf, terwijl zij eenmaal thuis sowieso 72 Mars-, Twix- & Bounty-mini’s bij RTL Boulevard naar binnen ging zitten te proppen.
Ik vraag haar hoe het gaat, maar ze is drukker met boos zijn, op een meneer voor haar in de rij, die volgens haar niet opschiet. ‘Dat gesodemieter, pak je klotekomkommer dan gewoon wanneer je binnenkomt! Je komt er potverdomme bij de ingang langs!’ Ach, nou ja, met de ondertekening van de Nashville-verklaring van de baas van de kerk was verdraagzaamheid voor 2019 misschien niet het beste voornemen. Geeft niks, Anja.
En als je Anja vanmiddag na je lange lessen tegenkomt op de Hanze, bedenk je dan dat jullie beiden naar Hanze gaan, maar dat jij erheen gaat omdat jouw voornemens niet kalendergebonden zijn. Omdat jij wél naar de sportschool gaat, omdat jij wél wacht op je beurt en omdat jij wél verdraagzaam bent. Een goed voornemen voor 2019, doe precies wat je al deed, anders kwam je Anja niet eens tegen.