Gevaarlijk vreten

Zonder twijfel is het fijnste aan een zak magnetronpopcorn het branden van de vingers aan de kokende zak. De stoom die eruit spuit op het moment dat je met je verbrande klauwen de zak weet open te peuteren, kan het hoornvlies zo heerlijk doen smelten.
Wat te denken van zo’n zompige plak gesmolten kaas die zich vasthapt in je gehemelte. Iedereen weet dat de pizza kneiterheet moet worden opgediend en niemand kan wachten tot-ie is afgekoeld tot een temperatuur die veilig gegeten kan worden.
Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, maar ook wie lekker wil vreten moet pijn lijden. IJs dat lekker lekt en spettert en knettert in je hoofd als je het in één ferme duw achterin je hals steekt. De wereld lijkt even bevroren, net als dat kleine stukkie hersenpan dat het uitschreeuwt van de pijn.

Zo nu en dan blijft er één punt ribbelschips venijnig steken in je verhemelte en vervloek je de goden en alles wat leeft

Nee, jongens en meisjes, het consumeren van eten en drinken, al kan het nog zo lekker zijn, is verre van veilig. De eerder genoemde popcorn kent nog een andere, verraderlijke kwaliteit. Na het wegwerken van een hele zak, wat over het algemeen vrij moeiteloos gaat, is de mens nog drie dagen bezig met het vissen naar vliesjes die zich koppig tussen tand en tandvlees hebben genesteld.
Zelfs troostvoedsel #1 is niet veilig te noemen: zo’n heerlijk bakkie ribbelchips dat je tijdens een zachte film of warme serie ongegeneerd in je keel kunt storten, bevat allemaal kleine punten die als sabels oorlog voeren met je tandvlees. Zo nu en dan blijft er één punt venijnig steken in je verhemelte en vervloek je de goden en alles wat leeft. Wie kent het niet?
Een bekende dreiging in Fitgirl-kringen is niet het quinoazaad, dat zich immers naar binnen laat lijden als koude kots. Nee, de echte durfal met een Instagramaccount en sportschoolabonnement waagt zich aan de avocado en loopt het risico op het hypermoderne fenomeen, de… avocado-hand. Een verwondingstrend die hoogtijdagen viert onder millenials. Voor wie er niet bekend mee is: door het uitwrikken van de pit uit een opengesneden avocado, wil het mes de onderliggende hand nog wel eens raken. Het mes glijdt in zo’n geval vaak nét langs de harde pit en zoeft door het zachtgroene vlees en de perkamenten schil in het zachtroze vlees. Eindresultaat is een avocado die met mes en al aan de hand bevestigd zit.
Voor de helden met een sterke maag en weinig eetlust, doorzoek de plaatsjeswebsites op avocadohand en wees gewaarschuwd. Voor de rest: blijft rustig knagen, kanen, bikken en bunkeren, nassen, nuttigen, oppeuzelen, schrokken en schranzen, want dood gaan we allemaal.