Gezeik, gezeur en gesnotter

Ik mag niet beginnen aan m’n keuzesemester. Dat is bijna net zo kut als ongesteld zijn én ondertussen spierpijn hebben in je buikspieren. Ongelukkiger kan bijna niet. Ik weet niet of je zelf ooit een vrouw in deze toestand hebt meegemaakt, maar mijn aanrader is om haar minimaal een week te vermijden. Helemaal fijn is dat vrouwen die samenleven of veel met elkaar optrekken hun menstruatie op elkaar lijken af te stemmen. Vraag me niet waarom. Wat de geniale biologische reden hierachter is heb ik nog niet opgezocht.

Plastic in de ban? Van mij mogen ze beginnen met tamponverpakkingen

Gezellig zou je denken, zo samen lijden. Nou, en gezellig dat het is… Als supermarkten volgend jaar beginnen om hun producten plasticvrij te leveren, mogen ze wat mij betreft beginnen bij de tamponverpakkingen.
Alsof het allemaal nog niet genoeg is, is m’n hele huis verkouden, ziek en moe. Mijn tas is een oudpapierbak met besnotte zakdoekjes, de lekkere-smaakjesthee heb ik vervangen door Citrosan mét extra veel kurkuma. Kurkuma schijnt goed te zijn voor de weerstand, althans… dat vertel ik mijn huisgenoten.
Ik weet dat ik m’n tekort aan punten (daarom mag ik geen keuzesemester doen) als de spierpijn aan mezelf te danken heb. Bij de gedachte dat ik dit jaar gewoon een heel jaar collegegeld ophoest, terwijl ik maar één piepklein semestertje volg, maakt me best chagrijnig. Terwijl ik eigenlijk helemaal geen chagrijn ben. Integendeel, als ik m’n niet-meer-klasgenootjes vrolijk naar college zie gaan, ben ik erg enthousiast over komend studiejaar.

Hét voordeel van dit lege semester is dat ik mijn vrije ruimte kan opvullen

De introductieweek die ik meehielp te organiseren was een mooie aftrapper. Enigszins vermoeid en zo schor als een scheepstoeter, doe ik wat ik wél mag doen. De komende maanden mag ik eerstejaars wat kennis bijbrengen met trainingen. Hét voordeel van dit lege semester is dat ik mijn vrije ruimte kan opvullen. Scheelt weer wanneer ik ooit wil gaan afstuderen.
In het tweede semester ga ik een minor volgen. Een minor Spaans lijkt me wel wat, óf een taalcursus óf een toffe Spaanssprekende student die me kan helpen met de uitspraak. Maar zoals het er nu voorstaat wordt het eerder een minor Engels. Iets minder spannend en aantrekkelijk, maar wel handig, denk ik maar zo. In ieder geval ga ik er een gezellig jaar van maken. Stay positive, right? Zelfs als je hoofd soms voelt alsof je zojuist een trein gekopt hebt.
Mocht iemand die Spaanssprekende student tegenkomen, stuur ’m ff naar mij, dan.