De afgelopen week was er verfrissend nieuws. Groningen hoort nu officieel bij gelukkigste steden van Europa. Heerlijk! Leuke headliner om de dag mee te beginnen op een grauwe dinsdagochtend. De optimist in me schiet wakker uit z’n veel te lange winterslaap. Het is tenslotte wel mijn stad waar ze het over hebben. Groningen, de stad van de supergelukkigen, als ik het niet dacht… Maar als ik doorlees, wacht me een teleurstelling. Het artikel vermeldt dat Groningen na een spannende race (lees: oersaai veldonderzoek van overbetaalde ambtenaren van de Europese Unie) binnenkomt op een verbluffende veertiende plaats. Slechts veertiende?
In 2013 waren we superhappy, na drie jaar keihard feesten moeten we de kater toelaten
De moed zakt me in de schoenen, want het is allemaal nóg erger. Achterin de bus naar Zernike verricht ik wat speurwerk op mijn mobieltje en ik kom erachter dat Groningen al eens heel erg gelukkig is geweest. In 2013 stonden we op de geluksranglijst op nummer drie, waarmee we in een klap dé happy place of Holland werden.
Er moet in de tussentijd blijkbaar iets flink mis zijn gegaan, want Rotterdam scoort op dit moment hoger. Rotterdam, wie denkt er bij Rotterdam aan een blije stad? (Aan een Blijdorp, oké, dat zou nog kunnen.) Nu kun je grote vraagtekens zetten bij de meetbaarheid van geluk, maar dit soort onderzoeken werken dikwijls als een selffulfilling prophecy: in 2013 bleken we superhappy te zijn, en gingen we ons er naar gedragen. Nu, na drie jaar keihard feesten, zien we de zon opkomen en moeten we de kater toelaten, terwijl we beschaamd achterom kijken naar de restanten van ons losbandige leven. Misschien is dat een beetje overdreven, maar het is maar weer eens bewezen dat dit soort onderzoeken wel degelijk effect hebben op het humeur van mensen.
In no-time staan we op nummer één en dan worden we écht gelukkig
Afgelopen week heb ik een plan opgesteld, zodat we voorbereid zijn als de witte jassen van de EU nog een keer langskomen: iedere Groninger die deelneemt aan het onderzoek krijgt van het stadsbestuur een sappige Hema-worst opgestuurd, met het verzoek een beetje te sjoemelen met de antwoorden. Onze gecorrumpeerde Stadjers bewegen zich vervolgens met finesse door de vragenlijst van de onderzoekers, en kruisen met grote regelmaat het doosje zeer tevreden aan. Bij lastige vragen over de aardbevingen is het devies: geen commentaar, maar wel met een brede glimlach. Met de gebruikelijke Groningse charme scoren we ook tijdens het mondelinge interview snel punten. Ja, hoor, de zorg is hier oké, ja, buitenlanders ook, plantjes overal, staat leuk in stad, ja, mooi veel kroegen, helemaal top. Zul je zien dat we binnen no-time op nummer één staan. En dan daarna écht gelukkig zijn natuurlijk. Dat is de gedachte.
Foto: Bert Kaufmann (Groningen)
