Herfst: geluk in ieder klein kneuterhoekje

Het is weer herfst. Mijn favoriete tijd van het jaar. Op de tweede plek staat de lente, dan de winter en als laatste de zomer. Liever kou dan warmte. Als je het koud krijgt, kun je fijne truien aandoen of je trapt even flink door. Bij warmte zit er een grens aan hoeveel je uit kunt doen. Die grens ligt jammer genoeg niet bij iedereen op dezelfde plek. Nee, dan herfst. Zonnebril op en winterjas aan. En met sinterklaas en kerst onderweg. Als ik ’s avonds naar huis fiets, is het donker. Maar de gemeente heeft de lampjes opgehangen (hoe doen ze dat toch, en wanneer?) en er is iets met verlichte bomen.
Moesten we in de zomer nog ver reizen, naar festivals en zoveel mogelijk doen om een goede zomer te hebben, in de herfst komt de kneuterigheid om de hoek kijken. Als tegenhanger van de drukke zomer mogen we nu weer gelukkig worden van een biertje met vrienden. Van chocolaatjes eten op de bank. Ook daarom houd ik van de herfst. Ondanks dat ik dol op reizen ben, lijk je dat als twintiger in de zomer ook te móeten. De herfst is de rust na de drukte. Ik geef toe aan het kleine kneutergeluk. Mijn lief eet een ikea-ontbijtje. Ik zit met een kop koffie in m’n handen om me heen te kijken. Drie tafels verderop doet een blonde kleuter een dansje met haar softijsje. Aan de andere kant zit een mevrouw in mantelpak aan de Zweedse balletjes. Het softijsje valt. Tranen volgen. Het ikea-meisje brengt een nieuw hoorntje. In de herfst zit geluk in een kneuterig hoekje. Goed kijken om het te zien, anders lijkt het alleen maar regen.