Ho, ho, honours

Dat je brein pas op je 23-ste in staat is om je impulsen te bedwingen, was me al duidelijk. Maar dat je de hersenen van jong-volwassenen de behoefte aan kennis nog niet kunnen afremmen, wist ik niet. En al helemaal niet dat dat nodig is. Tijdens colleges stel ik regelmatig vragen, mijn behoefte om meer te weten te komen is namelijk enorm. Maar ik val daardoor wel een beetje uit de toon, behoorlijk wat klasgenoten zijn tevreden met de basis en mijn vragen houden de boel maar op.

Ik interesseer me wel voor wereldproblemen, maar ik vind het in één jaar halen van alle vakken niet relevant

Gelukkig heeft Hanze een oplossing gevonden voor studenten als ik: Honours. Het is een soort traject voor de allerslimsten en de allerbesten. De mensen met de beste cijfers en de ambitie om meer uit hun studie te halen, komen ervoor in aanmerking. Vreemd eigenlijk, dat alleen studenten die goed scoren mee mogen denken over de grote projecten van het Honoursprogramma. Studenten die niet hoog scoren op vakken als Gespreksvaardigheden van Toegepaste Psychologie of Concepting van Communication & Multimedia Design komen eigenlijk niet in aanmerking voor een plaats bij Honours, terwijl men daar niet eens nadenkt over zaken die daar iets mee te maken hebben.
Zo interesseer ik me wel in het oplossen van wereldproblemen, maar vind ik het halen van mijn vakken in één jaar gewoon minder relevant, terwijl dit een vereiste lijkt te zijn. Honours heeft bovendien een elitestatus, voor sommige studenten is dat prettig, maar er zijn ook mensen die erdoor afschrikken.

Met een elitecultuur zet Hanze zich op de kaart en doet een mooi plasje tegen de bomen in het bos voor afgestudeerde scholieren

Mensen die misschien niet de cijfers halen, maar wel de ambitie hebben, dienen goed te kunnen omschrijven waarom ze zichzelf geschikt achten voor het meedoen aan Honours. Die ‘sollicitatiebrief’ moeten studenten voorleggen aan hun docenten.
Honours is in mijn optiek het stokpaardje van de Hanze. Als er maar genoeg geld tegenaan wordt gesmeten werkt het ook als PR-fabriek. Deels omdat het Honours-programma de Hanze een streepje voor geeft op hogescholen zonder dat programma. Maar vooral omdat de Hanze met een elitecultuur van ultra-intelligente leerlingen de hogeschool op de kaart zet en een mooi plasje doet tegen de bomen in het bos voor afgestudeerde scholieren. Ik had graag mijn capaciteiten en vaardigheden ingezet voor de Honoursprojecten, maar op de een of andere manier heb ik het idee gekregen dat het bij Honours niet zozeer draait om de studenten als wel om de Hanze.

Foto: George Hodan