Hoe Big Brother zijn we eigenlijk zelf?

Gisterochtend werd er voor mijn huis een geul gegraven. Na een paar korte overwegingen (ik krijg een hoogstpersoonlijke gracht, met ophaalbrug!, mijn huis wordt een kasteel) kwamen er ietwat aannemelijker scenario’s in me naar boven. De mannen in knaloranje jassen waren druk in de weer met kabels. Zou ons huis glasvezel krijgen? Is er iets misgegaan in de smartshop even verderop? Vanaf nu worden we afgeluisterd! Die kans acht ik klein. Ten eerste, waarom zou iemand mij nou willen afluisteren? En ten tweede, daar hebben ze (de overheid? Big Brother?) geen kabels voor nodig.
Ondanks dat m’n fantasie een loopje met me nam, zetten de oranje mannen me wel aan het denken. Privacy en afluisteren zijn twee van de meest besproken onderwerpen van de afgelopen tijd. De media staan vol met de NSA, Edward Snowden, Wikileaks, afluisterschandaal zus en afluisterschandaal zo. En daar doet de Rel Rond Ronald (Plasterk) nog weer een schepje bovenop.
Het staat buiten kijf dat het onacceptabel is dat er op grote schaal wordt afgeluisterd. Politici strooien wereldwijd kwistig met de term veiligheid en moeten daar vervolgens weer verantwoording over afleggen. Veiligheid van burgers is belangrijk en het aftappen van telefoons en inbreken in e-mailaccounts kan daarbij helpen, maar het is nogal doorgeslagen.
In de wereld van nu, wat houdt privacy in? Blijkbaar is het voor overheden een plakje cake om erachter te komen waar ik hoeveel geld uitgeef, met wie ik omga, welke mails ik verstuur et cetera. Het kan dus zijn dat iemand wordt betaald om al mijn idiote kattenplaatjes door te ploeteren. Aan de ene kant zijn we dus weerloos tegenover de overheden, maar wat doen we zelf? Wat is de andere kant? Want met sociale media en smartphone hebben we met elkaar een situatie gecreëerd waarin we de term privacy moeten herdefiniëren. Dit staat los van de Big Brothers.
Op Twitter lees ik wie waar wat drinkt. En op Facebook: foto van kaartjes voor Lady Gaga, nieuwe huisdieren, couscous gegeten, 8.2 km hardgelopen (met routekaartje erbij), nichtje is drie jaar, maakt deze jurk me dik? We geven zelf veel prijs van ons leven. Met wie ik omga, waar ik m’n geld aan uitgeef, zet ik dat eigenlijk niet zelf al op internet? Begrijp me niet verkeerd. Dit is geen pleidooi om afluisteren goed te praten. De NSA-praktijken zijn onacceptabel, maar ze kunnen niet als enige argument worden aangedragen voor de verandering van het concept privacy.
Gistermiddag waren de kabelaars een straat verderop aan het kabelen. Ik fietste ze voorbij. Ik voelde geen behoefde om ze te vragen wat ze daar nu precies deden. Geen tijd ook, ik was op weg naar mijn kasteeltje.

Derdejaars Theatervormgeving Marie van Linschoten schrijft elke woensdag een column over het wel en wee van een Minerva-student.