Ik vloog voor BTS naar Londen
In een uitverkocht Wembley passen 90.000 mensen. Het is gigantisch en maar weinig artiesten hebben het ooit kunnen uitverkopen. Diegenen die dat wel deden waren wereldsterren zoals Queen, Beyoncé, Madonna, Eminem en nu…. BTS!
Ik pakte het vliegtuig om erbij te zijn.
BTS is een zevenkoppige K-popband en als je nog steeds niet weet wie ze zijn, kun je dat het best even aan Youtube vragen, want de muziek en de video’s die deze mannen maken zijn echt het beste ding ooit.
De kans dat het een teleurstelling zou worden, achtte ik vrij klein, maar BTS blies me harder omver dan ik had kunnen hopen
Speciaal in een vliegtuig stappen om bij een concert te zijn lijkt een klein beetje extravagant en dat is het ook wel. Maar het was één van de beste dingen die ik ooit heb gedaan. Niet alleen kreeg ik de kans om verliefd te worden op een nieuwe stad, maar ik kon eindelijk met eigen ogen zien of BTS nou echt zo goed was als ik dacht. Was de hype die ik om ze heen had gebouwd terecht? Of was het allemaal de kracht van het internet?
De kans dat het een teleurstelling zou worden, achtte ik al vrij klein, maar ze bliezen me harder omver dan ik ooit had kunnen hopen. Concerten zijn zonder meer mijn favoriete ding en ik ga zo vaak als het maar kan, maar het zingen, dansen, de show en de sfeer die ik die avond zag en voelde was van een ander niveau. Echt, hoe kunnen mensen zoveel talent in zich hebben? Ik heb ook nog nooit zoveel gefaked dat ik Koreaanse woorden kan uitspreken, maar dat is oké.
Museums, cafeetjes, metrostations, gewoon op straat: ARMY was overal
Wat me gelukkig wel lukte, na wat oefening, was de fanchant. Dit is eigenlijk gewoon het moment waarop je alle namen van de jongens roept gevolgd door een zeer enthousiast: BTS! Dit klinkt heel makkelijk en misschien denk je ‘wat een fake-fan, dat ze dat moet oefenen’ maar ik wou het gewoon graag goed doen en namen zoals Jung Hoseok zijn spijtig genoeg wel een beetje een struggle.
Het moment waarop we de chant zongen en met onze lightstick zwaaiden, was wel echt magisch. Ik voelde me echt lid van het team. Het publiek was één, geen groep mensen die toevallig op dezelfde plek waren.
Ik was trouwens niet de enige die het vliegtuig had gepakt. Ik raakte bevriend met mensen uit Korea, Italië, Canada, Australië, Engeland, China en nog veel meer landen. Museums, cafeetjes, metrostations, gewoon op straat: ARMY (zoals BTS-fans zich noemen) was overal. Iedere fan had wel iets bij zich wat duidelijk maakte dat ze bij de fanbase hoorde en zo kreeg je constant de leukste gesprekken met totale vreemden.
Het is magisch om te zien hoe zeven Koreaanse jongens mensen van overal op de wereld samen kunnen brengen. Dat is de kracht van muziek.