Vier weken volg ik nu een schakelprogramma aan de Rijksuniversiteit Groningen en ik moet zeggen: dat is effe andere koek dan de Hanze. Laten we maar beginnen met het vervoer. De afgelopen jaren heeft DUO mij verwend met het studentenreisproduct. Studentenreisproduct, dat woord klinkt alsof je ermee in een baan om de aarde kan worden gebracht, maar zo modern is het nou ook weer niet. Toch was het een fijn dingetje. Ja, ik was er best aan gehecht. Ik moet eerlijk bekennen dat ik in Paddepoel woon, erg dicht bij het Zernikecomplex. Ik kon er makkelijk met de fiets naartoe. En dat deed ik soms ook, en af en toe, op mooie dagen, ging ik zelfs lopend.
Ik moet me aanpassen aan het tempo van de snelheidsduivels op de Zonnelaan
Maar het vaakst ging ik met de bus, en wel met het sardineblik, lijn 15. Jeetje, wat is dat een opgepropt brik op wielen. In alle seizoenen is het ellendig en de zomer is het ergst, dan is lijn 15 een sauna op wielen.
Vanaf dit jaar is mijn recht op het studentenreisproduct vervallen. Met pijn in m’n hart heb ik het moeten stopzetten. Nu ik op m’n paarse tweewieler ben aangewezen, voel ik de druk van het fietsverkeer, fietsen met de andere fietsers. Dat is aanpoten, zeg, zeker voor een slechtziende. Als ik bij Paddepoel het kruispunt oversteek, bonkt mijn hart een paar seconden. Dan komt het erop aan: ik moet ergens inhaken in het peloton studenten dat over de Zonnelaan richting college crost.
Ik ben geen fietser, althans niet in de zin van een wielrenner of een bmx’er. Normaal rijd ik in een slakkentempo waar je mond van open valt. Maar om geen brokken te maken, moet ik me aanpassen aan het tempo van de groep en tegelijkertijd oppassen voor de snelheidsduivels die mij constant proberen in te halen.
Tot nu toe is alles goed gegaan, geen ongelukken en zelfs geen bijna-ongelukken (althans, mij zijn ze niet opgevallen). En ik tel mijn zegeningen: mijn conditie is behoorlijk verbeterd door die drie keer in de week ochtendgymnastiek naar de Aletta Jacobshal. De universiteit heeft me dit geleerd: fietsen is beter dan bussen. Een jaar geleden was ik getrouwd met mijn OV-chipkaart. Nu ben ik dankbaar voor de gratis cardio.
De wet van jungle, ik zit er middenin en ik overleef.
