Een masteropleiding. Het klinkt zo volwassen, hè? Ik verdiep me momenteel in een leven ná de Hanzehogeschool. Het lijkt zo onwerkelijk. Toen ik vier jaar geleden begon, leek de opleiding ontzettend lang. Het studentenleven heeft me opgeslokt en ik ben er vol voor gegaan. Dat ik op een gegeven moment klaar zou zijn… daar dacht ik niet aan. Het klonk al die jaren zo ver weg, maar ik moet er toch bijna aan geloven.
Geen student meer zijn, dat beangstigde me. Een burgerbaan was een heftig vooruitzicht, zeg maar gerust: een briesende nachtmerrie.
Door alle filmpjes over De leukste studentenstad van Nederland, was ik bijna gaan twijfelen
Mijn besluit staat vast: na m’n bachelor ga ik door voor een master. Kan ik eindelijk écht zeggen dat ik een student ben, want volgens m’n universiteitsvriendjes ben ik een simpele cursist. HByolo.
Maar de master moet nog even wachten. Een beetje student heeft tegenwoordig minstens een half jaar studievertraging. Dus ik ook. Dan beginnen de keuzes die gemaakt moeten worden. Waar wil ik m’n master doen? Door alle filmpjes over De leukste studentenstad van Nederland, was ik bijna gaan twijfelen. Maar waarom zou ik weggaan uit een stad met cafés zonder sluitingstijd? Waar je een zwaardje biertjes kunt kopen voor een bedrag dat om te lachen is? Al ben ik bang dat ik daar straks niet meer aan toe zal komen. Zoveel mensen vertellen me dat een master echt zwaar is. Dat, terwijl ik wel prima gemakkelijk door het hbo ben gerold.
Qua goede voornemens zal ik in ieder geval proberen om geen enkel college te missen, dat durf ik niet
Ik ben een beetje bang dat ik straks geen tijd meer heb om een ‘echte student’ te zijn. Brak naar college kan dan niet meer. Al zeg ik dat nu, hoor. Ik weet zeker dat ik mezelf vaak genoeg met moeite naar de collegezaal zal slepen. Qua goede voornemens zal ik in ieder geval proberen om geen enkel college te missen.
Tijdens m’n hbo-periode dacht ik weleens dat m’n leven belangrijker was dan een college. Dat durf ik straks niet meer. Ik moet echt een superhoog bedrag aan collegegeld betalen. Ieder college dat ik mis, is gewoon tachtig euro weggooien. Zelfs in mijn oren klink ik nu wel heel erg verstandig. Maar goed, misschien hoort volwassen worden ook wel bij dat leven ná de Hanzehogeschool.
