Lang leve het digitale tijdperk

Ineens neemt de bus een afslag. Starend naar de stromende regen, was ik verstrengeld in onnozele gedachten. Nu ontwaak ik. Neemt de bus nou een andere route? Waarom geeft het scherm vreemde tussenstops aan? Shit, even verzonken in m’n dagdromen en ik stap direct de verkeerde bus in. Ik was al laat voor m’n afspraak en nu heb ik ook nog geen idee waar deze tocht heen voert. Automatisch grijp ik naar m’n redmiddel, de mobiele telefoon. Eén app en enkele seconden later weet ik waar ik op welke bus moet overstappen, hoe ik de rest van de route moet lopen en hoe lang dat ongeveer duurt. Het wachtende gezelschap stuur ik een berichtje over de vertraging. Opnieuw heeft de machtige minicomputer mijn dag gered.

Ik behandel m’n technologische snufjes gemakzuchtig, raar, want m’n hele leven draait om ze

Soms heb ik het gevoel dat mijn generatie heimwee heeft naar het verleden. Naar tijden dat alles onschuldiger leek. Waar er nog rockballads in de hitlijsten stonden en we onze rechterhand nog niet hadden vervangen voor een smartphone. Ook ik droom regelmatig mee, maar op deze momenten realiseer ik me: leven in het digitale tijdperk is eigenlijk fantastisch.
De technologische snufjes die ik bezit, behandel ik gemakzuchtig. Raar, want m’n hele leven draait om ze. Ik gebruik ze voor m’n werk, school, m’n sociale contacten en voor entertainment. Via een zwarte kast kijk ik naar voorstellingen die de gehele dag doorspelen. Als ze me niet bevallen, flits ik gewoon naar één van de andere dertig theaterzalen. In mijn broekzak draag ik een klein orkest dat elk stuk afspeelt dat ik me wens. Geen stijve handen of papierverspilling meer, de duimdikke machine voor me doet al het schrijfwerk.

De kleine computer die aan m’n hand is vastgekleefd is kaart, krant, wekker, postbode, videotheek en nog veel meer

Maar, het is meer dan dat. Zonder technologie had m’n opleiding niet eens bestaan en vele vriendschappen waren verloren gegaan door verre afstanden. De kleine computer die is vastgekleefd in mijn rechterhand dient niet alleen als telefoon, maar ook als wekker, stopwatch, postbode, stemapparaat, reisplanner, krant, kaart, videotheek, rekenmachine, weerbericht, notitieblok, en nog meer.
Waarom voelen we heimwee naar die simpele tijden? Ze lijken romantisch en idyllisch, maar waren ze dat ook? Geen idee. Zouden we niet beter kunnen genieten van het nu? Ik prijs me gelukkig: van al die duizenden jaren dat de mensheid rondwandelt op aarde, ben ik geboren in de tijd waarin het (westerse) leven nog nooit zo comfortabel was. Natuurlijk, niet alles aan de technologie is perfect, maar op dat moment in de bus kon ik alleen maar denken: lang leve het digitale tijdperk.