Later als ik groot ben

Als klein meisje droomde ik ervan om dolfijnenverzorgster te worden. Niet dat ik iets met dolfijnen, of überhaupt met dieren had, maar het klonk gewoon heel leuk. En iederéén wilde dolfijnenverzorgster worden, dus waarom ik niet?
Toen kwam er een periode waarin ik altijd zei dat ik juf wilde worden. Mijn ouders werken allebei in het onderwijs en ik zag mijn eigen juf dagelijks. Het kwam niet bij me op dat je ook iets anders kon doen dan in een school werken.

Wanneer ik tussen die kleuters rondloop, beginnen m’n eierstokken te rammelen

Ik dacht ook dat mijn juffen in de school woonden. Totdat ik m’n eigen juf eens tegenkwam in de supermarkt. Ik vond het maar raar dat mijn juf niet in de school sliep. Ze was er altijd al voordat ik er was. En ze bleef ook altijd als de bel ging.
Uiteindelijk ben ik geen dolfijnenverzorgster geworden, maar wel juf. Althans, zo word ik genoemd. Eind januari ben ik het natuurlijk ook helemaal écht. Ik wandelde vandaag even rond bij de kleuters in groep één en twee. Die zijn zo’n vier, vijf jaar oud. Soms noemen ze me per ongeluk mama. Wanneer ik daar dan rondloop, beginnen m’n eierstokken te rammelen. Zó schattig. Zó leuk.

Wil dokter worden, terwijl het later misschien met mazzel vmbo wordt

Op school voel ik me ook heel erg volwassen. De leerlingen kijken tegen me op alsof ik er echt eentje ben, een volwassene. Terwijl ik als avondeten een zak chips eet. Natuurlijk ben ik volwassen qua leeftijd, maar ik heb soms het idee alsof ik maar wat aanrommel.
Ik had het met mijn leerlingen over wat ze later willen worden. Dokter, advocaat, bij de politie of hondentrainer. Zo gevarieerd. Het doet me wel pijn wanneer een leerling het idee heeft dat hij dokter wordt, maar later misschien met mazzel naar het vmbo kan gaan.
‘Niets is onmogelijk, maar dan moet je wel heel hard werken’, zei ik.
‘Maar dat lukt mij wel! Ik ga gewoon heel hard leren.’
En inderdaad, die leerling doet erg zijn best.
Stiekem ben ik wel een beetje jaloers op die houding. Ik heb wel eens een college overgeslagen omdat ik brak was. Ook ben ik weleens veel te laat met studeren begonnen. Laten we wat leren van die leerlingen die extra hard willen werken om iets te doen wat ze écht graag willen. Even gemotiveerd die laatste tentamens in gaan. Nog even de tanden op elkaar, doorbijten en hard werken voor die stage. En dan lekker toch dolfijnenverzorgster worden.