Liefdesbureau Dennis
Scheiden is mode. Een relatietherapeut, een mediator of counselor zijn ongeveer hetzelfde als voor een goed doel met loten langs de deur lopen: een verdienmodel gebaseerd op een ziek systeem. Als een product zichzelf niet verkoopt, zoals het goede doel of een eeuwig huwelijk, is het geen goed product. En daarom: fuck mediators, scheid gewoon. Ik had vast een wat positievere boodschap kunnen boosten, maar met de wetenschap dat vier op de tien huwelijken eindigen in een scheiding, vraag ik me af waarom we nog positief zouden doen over trouwen.
Ik ben een halve feminist, ik denk dat vrouwen mij niet nodig hebben om gelukkig te zijn. Maar dit is natuurlijk ook een dekmantel, want zo kan ik zeggen dat ik niet gelukkiger word van een vrouw als ik met haar trouw.
Wie in gemeenschap van goederen trouwt is toch wel licht dom te noemen
Trouwen lijkt op het heffen van aflaten. Je laat iemand betalen voor een prachtige toekomst en nadat men de kas van (ironisch genoeg vaak ook weer) de kerk heeft gespekt, is het wachten op een nieuwe zonde, waarop je opnieuw een aflaat kunt kopen.
Je kunt trouwen uit religieuze overtuigingen (vind ik heel mooi, hoor). Maar in de meeste gevallen is een huwelijk een ultieme poging tot het uiten van liefde voor je significante andere omdat je out of resources bent om je geloofwaardig in woorden te uiten. En dan doe je iets heel bijzonders, iets heel bijzonders wat ie-der-één doet. Een beetje dom. Wie in gemeenschap van goederen trouwt is toch wel licht dom te noemen: die danst naar de pijpen van z’n verliefdheid en doet gewoon alsof-ie niet tot de veertig procent behoort die het zullen verneuken. Niet ver neuken, dat is eerder een definitie van een gouden huwelijk.
Ik hoop dat men inziet dat het hypocriet is om geen loten te kopen als er weer een lieve student aan de deur staat te bedelen. Ja, je hebt gelijk dat de kans om een prijs te winnen bijzonder klein is. Maar een paar minuten later keer je terug naar die lul op de bank die al zeker twee jaar over de datum is. De kans dat híj de hoofdprijs van wat dan ook is, is nog veel kleiner. Sterker nog, die lul op de bank is de prijs die je je leven lang betaalt omdat je één dag in een lange witte jurk wilde rondlopen.