Loopbaanleeuwin, carrièremiep

Ik sprak met een vriendin over de carrièreleeuwin. Het type vrouw van midden twintig die keihard voor haar idealen gaat. Als studente zat ze een semester in het buitenland waardoor haar toenmalige relatie eindigde. Hij hield haar tegen, zegt ze er nu over. Ze gaat alleen op (halve) wereldreis, sport regelmatig, heeft een overvolle agenda met lunchafspraken en aan het eind van de dag haalt ze een (zeer gezonde) maaltijd af, eet die op de bank, en gaat op tijd naar bed, om de volgende dag weer sterk en stralend de wereld in te lopen. Ze is zelfstandig, sterk en onafhankelijk. Natuurlijk bestaat deze vrouw niet exact, maar je kent het type.
Maar zulke vrouwen lijken ook alleen, zegt mijn vriendin. En ze lijken ook een beetje producten van een dwingend idee: hoogopgeleide vrouwen moeten zo zijn. Sterk, onafhankelijk en zelfstandig. Of je nou wilt of niet. We behoren werkrelaties te verkiezen boven persoonlijke relaties.

Als je je relatie verkiest boven een studie- of carrièremoment zie je medestudentes denken: gemiste kans, afhankelijk mutsje

Het lijken vooral vrouwen te zijn die het afkeuren als je voor je relatie kiest in plaats van voor een stage in Japan. Die vinden dat je de voorkeur moet geven aan een congres in Berlijn boven een weekendje weg met je familie. Als je een relatie (vriend, vriendin, familie) verkiest boven een studie- of carrièremoment zie je medestudentes denken: gemiste kans, afhankelijk mutsje. Als jonge vrouwen van nu moeten we onafhankelijk zijn, daar hebben onze moeders en oma’s toch zo hard voor gestreden? We kúnnen studeren, we kúnnen hoge functies bekleden, dus dat móeten en zúllen we. Onze vrienden, familie, geliefde, tja, die moeten dat maar begrijpen, toch?

Ik vind dat ik prima sterk en onafhankelijk én zwak en afhankelijk kan zijn

Maar is het juist ook niet zo dat onze moeders en oma’s gestreden hebben voor meer vrijheid? De ontketening van de vrouw? Women’s Lib? Dat we zélf mogen kiezen hoe we ons leven in richten? Als dat betekent dat een hoogopgeleide vrouw ervoor kiest om haar baan op te zeggen, geen master te volgen en moeder te worden, dan zouden we toch met z’n allen kunnen denken: wat fijn dat we in een maatschappij leven waarin die vrouw haar leven kan inrichten zoals ze zelf wil!
Het is niet zwart of wit. Je kunt prima een carrière ambiëren én moeder willen worden. Je mag en afhankelijk zijn in je relatie en onafhankelijk daarbuiten. Waarom moet je kiezen? Ik vind dat ik prima sterk en onafhankelijk én zwak en afhankelijk kan zijn. Het één sluit het andere niet per se uit. Je mag bij het kiezen van je stage je relatie meenemen in de afwegingen. Het is helemaal oké als je zegt: ik kies nu even voor m’n relatie. Net zo oké als dat je naar de andere kant van de wereld vliegt voor een stage.