Mamamini-verslaving

Zodra ik de sleutel in het slot van m’n deur steek gluur ik vaak even naar binnen. Op dat moment maak ik binnen enkele seconden een keuze. Zal ik toch even gaan kijken? Ik weet niet wat me op zo’n moment doet beslissen om me vervolgens om te draaien en de Mamamini binnen te stappen. Misschien is het de ontspannen sfeer die me aantrekt, de gekke muziekjes die gedraaid worden, de leuke praatjes (die ik stiekem afluister), de veel te grote XL kleding of de muffe geur van oude spullen.

Het is de kick die ik krijg als ik toch een schat vind tussen al die troep

Ik heb zat spullen. De veertien vierkante meter die ik heb, staat al behoorlijk volgebouwd met tweedehands meubels en andere hebbedingetjes. Maar het is de kick die ik krijg als ik toch een schat vind tussen al die troep. Die ene speld in de hooiberg. Dan voel ik me echt de koning te rijk. Helemaal als het om kleding gaat. Mijn routine is om langs alle kledingrekjes te gaan en letterlijk elk haakje te checken. Wel in een rap tempo. De kick zit ‘m erin om dat ene kledingstuk te vinden dat niemand heeft. Waarvan mensen later zeggen: ‘Wow wat een leuk bloesje, waar heb je dat vandaan?’ Waarop ik vervolgens nonchalant kan antwoorden: ‘Kringloop, drie eu.’ En dan enorm genieten van de verbaasde gezichten.

Ooit werd een kledingstuk nog net niet uit m’n handen gerukt nadat ik ‘m gepast had

Ook in de kringloop ervaar ik nog wel eens concurrentie. Wanneer ik iemand zie lopen van mijn lengte en omvang, we even kort blikken uitwisselen, word ik nog fanatieker. Ooit werd een kledingstuk nog net niet uit m’n handen gerukt nadat ik ‘m gepast had. ‘Neem je die mee of…?’ Juist dat deed me toen beslissen om hem zeker mee te nemen. Inmiddels hangt het betreffend jasje al weer iets te lang ongedragen in mijn kast. Ik moet hem maar weer inleveren.

Eerder baalde ik als ik echt met niks de winkel uitliep

Graag gun ik iemand anders dat geluksgevoel van het vinden van die perfecte vondst. Want als ik er weer één vind, moet ik er eigenlijk ook weer één weg doen. Het wordt bijna een verslaving. Eerder baalde ik als ik echt met niks de winkel uitliep. Of kocht ik iets maar bleek het achteraf een grote miskoop te zijn. Tegenwoordig kan ik ook heel blij zijn als ik de drang kan weerstaan, de sleutel in het slot kan omdraaien en doorloop zonder te twijfelen. De kick van iets vinden is fantastisch, maar mijn tweedehands kledingkast kan de druk niet meer aan.

Photos: Šarūnė Paulauskaitė