Mannenangsten #1: hangtietjes

Er is niets treuriger dan een man met kleine tietjes. Van die hompjes vet en vlees die nauwelijks in één hand te vatten zijn, maar wel bij iedere beweging schuchter heen en weer deinzen. En dan zo’n tepel, die in schaamrood gekleurd verslagen naar beneden wijst. Zo’n tepel waar op regenachtige dagen een klein beetje melk uit lekt.

Omdat de tepel vooruit kon kijken, de wereld in, voelden hij en de man die hem bezat zich trots

Ooit danste de tepel van plezier in de tepelhof, wild, schuimend, vloekend naar de naastgelegen tepel. Ooit leefde de tepel als een koning, het hoofd fier geheven. Omdat hij vooruit kon kijken, de wereld in, voelde hij zich trots omdat-ie in de kleedkamer en onder de douche niet door een hand uit schaamte werd bedekt. Ooit was de tepel jong en sterk, en nam hij geen shit van wie dan ook. Een sterke tepel maakt een sterke man.
Omdat de angst voor kleine hangtietjes me nu al bezighoudt (het schijnt dat mannen pas rond hun 35-ste met dit fenomeen te kampen krijgen), ben ik veel aan het bewegen. De storm voor zijn. Een rondje hardlopen was altijd mijn devies, maar met kutweer gaat de lol daar al gauw vanaf.

Week na week draaien Huisgenoot 2 en ik nu al uitdagende cirkeltjes om elkaar heen

Huisgenoot 2 voelt dezelfde angst voor kleine, zweterige mannentietjes. Daarom volgen we kickbokslessen. Zo wil het dus dat we met regelmaat op elkaar staan in te beuken. We vinden het prettig om met elkaar te sparren. Omdat we elkaar goed kennen weten we hoe we de ander kunnen uitdagen en scherp kunnen houden. En, vooral, omdat we dan de vrijheid hebben om zo hard te slaan als dat het ons goeddunkt. Opgeven is out of the question, want de verliezer zal worden beschimpt en geplaagd alsof hij het knulletje is dat op het schoolplein al in z’n broek pist voordat de les überhaupt is begonnen.
Week na week draaien Huisgenoot 2 en ik nu al cirkeltjes om elkaar heen. Dagen elkaar uit. Werpen plagerige stoten naar elkaar en doen ons best om de op ons gerichte aanvallen te ontwijken. We voelen onze spieren groeien en onze longinhoud toenemen. Week na week vallen druppels zweet op de zachte matten. Week na week voelen we ons groeien en sterker worden. Week na week verdwijnt onze angst voor hangende mantieten. Ik hoop dat we dit tot onze 35-ste verjaardag weten vol te houden. Anders is het allemaal voor niets geweest.