Mannetjes

Als je goed kijkt zie je ze overal. Mannetjes. Van die mannetjes met autoriteit. Je kent ze vast: ze zuigen de borst vol met lucht en veinzen zelfvertrouwen. Blaken. Ze grijnzen en vreten met open monden en gooien hun hoeden in de lucht, zonder te beseffen dat de wereld óók zonder hen tot een einde zal komen.
De mannetjes dragen uniformen en grote petten en voelen aan hun water dat ze een ondergewaardeerde positie in het leven hebben veroverd, maar zullen er alles aan doen hier geen blijk van te geven. Schelden en snauwen, dreigen en zwaaien met een dikke vinger.

Je kent ze wel, te dikke buik, sigaret in de mondhoek, gelige zweetranden rond de hals van het T-shirt

De mannetjes vertellen je hoe hoog je moet springen en je bent een debiel als je springt. Macht is pas macht als het gepeupel de dreiging voelt. Macht is een grote snor op de bovenlip, die fier de stramme noordenwind weet te weerstaan.
Macht is ’s werelds meest krachtige illusie die regels oplegt, volkeren onderwerpt en de geest van de gewone man slaafs maakt. Natuurlijk dienen regels een doel en voorkomen ze anarchie. Maar wees gewaarschuwd: het meeste machtsvertoon is uiterlijke schijn die enkel het doel dient het ego van de mannetjes te bevredigen.
Je kent ze vast: van die mannetjes met net iets te dikke buiken, met sigaretten in de mondhoek, met gelige zweetranden rondom de hals van het T-shirt. Mannetjes met kleine ogen en grote hoofden die hun kaken onregelmatig heen en weer bewegen als ze merken dat de regels niet worden nageleefd. Het mens is uiteindelijk een kuddedier, en de mannetjes weten hier slim gebruik van te maken.

Mannetjes, de mond vol tanden, niet in staat tot verandering, vastgeroest in een onbreekbaar patroon

Een antroposofische gedachte luidt dat ieder mens eens in de zeven jaar een grote verandering ondergaat. Door het splijten en sterven van cellen is een mens niet meer dezelfde als degene die hij zeven jaar eerder was. Iedere cel in het lichaam is vervangen door een nieuwe, dus wie kan je vertellen of je nog dezelfde persoon bent? De mannetjes staan met de mond vol tanden, niet in staat tot verandering. Vastgeroest in een onbreekbaar patroon.
Rudolf Steiner, esotericus en filosoof, redeneerde dat de processen die zich binnenin de mens afspelen het gevolg zijn van invloeden vanuit de aarde en de kosmos. De ziel maakt volgens hem een progressieve ontwikkeling door, van de oudere tijdperken waar een dromend bewustzijn zorgde voor een directe gewaarwording van geestelijke wezens en al het belangrijke in de kosmos, tot de ontwikkeling van het Ik-bewustzijn, een individu met eigen verstand. Zintuiglijke waarnemingen, concepten en theorieën, wegen op tegen het spirituele. De geboorte van mannetjes is één van de opvallendste gevolgen.
Gelukkig: Steiner zegt dat het mogelijk is weer tot waarneming van geestelijke wezens en het geestelijke in de kosmos te komen. Hoe dat te verwezenlijken valt, is nog een lastige kwestie. Mij lijkt het goed, nooit ofte nimmer, één van de mannetjes ernstig te nemen.