Meester Bloemetje

Vandaag stond ik mijn eerste middag helemaal zelfstandig voor de klas. Het waren pieken en dalen. Sommige leerlingen zochten de grenzen van m’n geduld op.
‘Meester, ik heb het per ongeluk aan de rechterkant geschreven in plaats van eronder, is dat erg?’ ‘Meester, moet dit met potlood of met pen?’
Dit soort vragen stapelen zich altijd op. Als er één leerling over de dam is, volgen er meer. Veel leerlingen verwachten heel precies van mij hoe, wat, en waar iets geschreven moet worden. Dat zijn ze zo gewend. Doordat ik, lief als ik ben, iedereen gerust wil stellen en helpen, ging er één leerling uit verveling op tafel kliederen. Die was toen even de klos en kreeg een kleine uitbrander.

Toen de dag er bijna opzat, werd er op de deur geklopt

Achteraf denk ik: het lag ook aan mezelf. Ik had duidelijker en consequenter moeten zijn. Na afloop van de dag hebben de leerling en ik het uitgepraat en was het weer koek en ei.
Een lesje woordenschat is altijd een feest. Of ik het woord schichtig wil uitleggen? Geen probleem!
‘Kijk allemaal heel stil en geconcentreerd naar de bloem op de tafel… BOE!… Schrokken jullie?’
‘Ja!’, roept het kinderkoor.
‘Mooi, dat is dus ongeveer het woord schichtig. Het betekent dat je snel schrikt. Flauw van mij, hè?’
‘Ja, maar wel grappig, meester!’
Toen de dag er bijna opzat, werd er op de deur geklopt.
‘Kom maar binnen!’
Er verschenen twee kleuters, met in hun handen twee prachtige zelf geknutselde bloemen. Verlegen als ze zijn, wilden ze al snel weer weglopen. Ik riep ze terug voor een hartelijk bedankje. Pieken en dalen zag ik deze dag, maar dit was duidelijk de piek van de dag.