Meten met twee maten

Op een Facebookpagina voor docenten klaagde iemand over het taalniveau van studenten. Beetje makkelijk stukje. IJ’s en ei’s verwisseld, overal een ch in plaats van een g en d’s waar t’s moeten staan. Dikke lol natuurlijk. De weeklacht kreeg direct bijval en koddige reacties waren niet van de lucht. Gevalletje pot verwijt ketel. Want jemig, wat kom ik vaak taalfouten tegen in mededelingen, college-slides en opdrachtbeschrijvingen. Vooral onjuist spatiegebruik is alomtegenwoordig. Samenstellingen, woorden die ieder afzonderlijk kunnen voorkomen, schrijf je in het Nederlands aan elkaar. Dus niet: wat is er met kerst mis, paus op non actief, hoge scholen.

Er zaten docenten bij van wie ik weet dat ze zonder aarzelen een onvoldoende geven wanneer studenten de deadline missen

Wij docenten zijn streng voor studenten, maar zien elkaars fouten continu door de vingers. Deze hypocrisie stoort mij mateloos. Laatst coördineerde ik een tentamen voor een vak waarvoor elf docenten vragen moesten aanleveren. Uiteindelijk haalde één van hen de deadline. De rest was een dag tot een week te laat en twee docenten stuurden helemaal niets op. De meesten hadden de meegestuurde checklist voor het maken van meerkeuzevragen nooit bekeken. Er zaten docenten bij van wie ik weet dat ze zonder aarzelen een onvoldoende geven wanneer studenten de deadline missen of zich niet aan de andere spelregels houden.

Maar op de Hanze meet men overal met twee maten. De gehekelde regel dat elke student die een minuut te laat is voor de tentameninschrijving onverbiddelijk uit de tentamenzaal wordt weggestuurd, staat in artikel 5.2.1 van het Studentenstatuut. In 5.2.2. staat een deadline voor de Hanzehogeschool zelf: tentamendata moeten aan het begin van het voorgaande blok bekend worden gemaakt. Zolang ik op de Hanze werk is deze deadline in mijn omgeving nog nooit gehaald.

Een betaling missen kost misschien tien euro administratiekosten, niet een half jaar studievertraging

Wanneer ik me beklaag over de immer voortschrijdende bureaucratisering waarmee we studenten lastigvallen, krijg ik te horen: later moeten ze ook op tijd hun rekeningen betalen. Ja, maar een betaling missen kost misschien tien euro administratiekosten, niet een half jaar studievertraging. Waarom kunnen we niet net zoveel begrip voor studenten opbrengen als voor onszelf?