Niet markeren a.u.b.

Je markeerstift is rijp voor de prullenbak. Komt dat even hard aan. Het lijkt zo nuttig, je boeken en aantekeningen voorzien van een kleurtje. Het idee is dat je daarna in één oogopslag kunt zien wat er belangrijk is op een pagina. Op het moment dat je gaat leren voor een tentamen, hoef je alleen maar de gemarkeerde stukken tekst te lezen. Lekker makkelijk.

Niet markeren, dus, maar wat helpt dan wel? Jezelf testen!

Maar helaas, deze populaire methode is volgens de wetenschap nagenoeg waardeloos. (Ja, lekker zeg, deze koude douche is gratis.) De ontdekking die heeft geleid tot de ontmaskering van de markeerstift is dat die je niet helpt om tijdens het tentamen informatie uit je geheugen te halen. Trouwens, ook samenvatten is minder effectief dan gedacht. Je leest namelijk een stuk tekst en vat dat gelijk samen. Ja, je bent wel actief met de stof, maar je traint je hersens niet op onthouden. Je maakt geen paadjes aan in je geheugen die je tijdens het tentamen kunt bewandelen. En dat zou je dus wel moeten doen.
Hoe dan? Wat helpt dan wel? Jezelf testen. Een manier om dit te doen is: nadat je een compleet hoofdstuk hebt gelezen, klap je je boek dicht en schrijft op wat je je herinnert. Zo kun je zien wat is blijven hangen. Je kunt ook ouderwets flashcards gebruiken. Tegenwoordig kan dit heel eenvoudig met apps als Quizlet.
Een manier om je geheugen te trainen is het maken van proeftentamens. Nu weet ik ook wel dat ik hiermee niks nieuws vertel. Tja, ik ben ook maar een simpele student. Zelf ga ik proberen om op deze manier te leren. Of het succesvol is, zie ik dan over twee maanden wanneer als ik mijn cijfers terug krijg. Enkel omdat de wetenschap zegt dat het goed is wil niet zeggen dat het ook voor mij werkt.