Nieuw idee: leren is leuk

Als ik weer met afschuw een slokje Monster Energy neem om mijn slapeloze studiesessie door te komen, vraag ik me altijd een beetje af waar ik het in godsnaam voor doe. De momenten waarop ik op de klok kijk en zie dat de meeste mensen bijna uit hun bed kruipen terwijl ik dat van mij nog niet eens heb bereikt. Niet omdat ik dat zo graag wou, maar omdat ik nog boven dat monsterlijke boek zat te staren.
Het zijn die momenten waarover we graag over zeuren, momenten waarop leren voelt als een last. Niet als iets wat we willen, als iets waar we blij van worden.

Misschien gebeurt er wel het ongelofelijke en heb je, net als ik, ineens een boek vast

Het is jammer hoe dit soort momenten de passie en interesse uit me kunnen zuigen, als uitgehongerde muggen die me achterlaten met een leegte die me het gevoel geeft dat ik het liefst honderd jaar in bed zou willen blijven liggen.
Gelukkig zijn die tijden nu even voorbij. Als je een beetje geluk hebt gehad, kon je de afgelopen week zelfs al een beetje rustig aan doen. Tijd om Netflix weer een beetje in te halen (ga The Umbrella Academy kijken!) of je vrienden nog eens een keertje te zien.
Misschien gebeurt er wel het ongelofelijke en heb je, net als ik, ineens een boek vast. The Sailor Who Fell From Grace With The Sea van Yukio Mishima heeft er maar indirect mee te maken, maar het wakkerde wel m’n interesse in samoerai aan. Een paar dagen later bevond ik me in het publiek bij een lezing van een Japanoloog. Met een kopje groene thee in mijn handen besefte ik dat leren ook heel leuk kan zijn. Een soort van openbaring was dat.
Leren is leuk, dat is mijn nieuwe houding voor de studie. Als ik er positiever tegenover sta, wordt de taak misschien ook wel lichter. Of, nog beter, misschien wordt leren iets waarvan ik blij word. Ja, dit wordt mijn nieuwe aanpak. Leren is leuk. Nu kijken of ik er aan het einde van dit blok nog net zo over denk.