Oeteldonk 2018

Wat krijg je als je mij uitzendt naar Zuid-Nederland in een roze overhemd met zwarte Elvispruik? Juist, Feest! Of zoals Lamme Frans dat zegt: ‘FEEST!’ Prins Kernafval uit Noord-Korea, een wandelend stuk participizza, achterlijk veel kielen, ik heb ’t allemaal gezien in Oeteldonk afgelopen weekend. Waar de professionele montage van carnavalsklappers op YouTube mij had doen verheugen op een weekend keihard carnavallen, was ik toch een beetje teleurgesteld. Ik was niet de enige die naar het suije was gekomen. Oeteldonkers vertelden me al dat de sfeer volledig weg was als er te veel westerlingen zouden komen en dit weekend waren er inderdaad heel veel Hollanders bij Hoevelaken linksaf geslagen.

Het was niet wat ik me had voorgesteld: zo’n donders feest als in Zon-Zuipen-Ziekenhuis

In de intercity naar de carnavalsstreek was ik in m’n keurige outfit al gauw een outsider. Dus de Elvispruik op de kop en goan nao de vasteloavend tussen de rest van de westerlingen. Het outsidersgevoel trok niet weg, Oeteldonkers in authentieke kiel en dicht op elkaar in de kroegen, de westerlingen in kleine groepjes in totaal krankzinnige outfits (net als ik) ertussen. Daardoor had ik uiteindelijk niet het gevoel van verbroedering waarvoor ik was gegaan. Dat was best jammer.
Al met al werd het niet wat ik me ervan had voorgesteld: zo’n donders feest als in een aflevering van Zon-Zuipen-Ziekenhuis. Sterker nog, het viel me nondedju behoorlijk tegen. De hoempapaband die overdag de menigte vooruit ging, werd afgewisseld met de beukende kicks van de nieuwe trend: carnavalhardstyle. Dat is zoiets als Trijntje Oosterhuis combineren met The Prophet. En dat ging eigenlijk zo door tot… nou ja, er was geen sluitingstijd. Carnaval is een soort van stapm in Grunn 2.0 met de 24/7-service, maar dan met bezoekers die je er niet bij had willen hebben. Sommige fantasieën zijn veel leuker dan de werkelijkheid. Jammer dat ik die vermoord heb, maar ik vond het de ervaring wel waard. En gelukkig hebben we de foto’s nog.