Sidderende nachtmerrie

Nu, hopelijk, de laatste tentamens achter de rug zijn, begint datgene waar studenten goed in zijn: het absolute niks doen. De zomervakantie lonkt en de periode lijkt aan te breken waarin het bier rijkelijk kan vloeien, de nachten langer zijn dan de dagen en het woord stress niet meer bestaat.
Toch wordt mijn nachtrust sinds een week bruut verstoord door enkele sidderende nachtmerries, waarna ik zwetend wakker word en schreeuw om mijn moeder. In feite is dit niks nieuws voor mij. Ik ben altijd al een extravagante dromer geweest. Dromen waarin oud-leraren Duits vliegend stofzuigers uitvinden en hun collega’s van informatica alle luiten in het land opeten, ze zijn meer regel dan uitzondering. Deze dromen zijn tot op een bepaald niveau nog leuk te noemen. De droom van vannacht verre van.

Op het vliegveld stonden slechts drie mensen, mijn vriendin, Giel Beelen en ikzelf

Na gisteravond enkele biertjes gedronken te hebben met vrienden rolde ik rond een uur of één mijn bed in. Al snel vatte ik de slaap en ging ik in het spreekwoordelijk treintje naar dromenland. Ik bevond me op een vliegveld. Een vliegveld waar slechts drie mensen stonden: mijn vriendin, Giel Beelen en ikzelf. Nu ik dit opschrijf klinkt het volkomen absurd en surreëel. Vannacht beschouwde ik dit echter als een absolute waarheid, ik vond het niet meer dan logisch dat we daar stonden. Wat vervolgens gebeurde, kan ik nog steeds moeilijk bevatten.
Giel Beelen benaderde mijn vriendin en zie iets tegen haar. Ik kon niet verstaan wat het was. Wel zag ik dat ze vervolgens een kamer ingingen aan het einde van de hal. Ik besloot ze te volgen. Terwijl ik de deur van de kamer benaderde, kreeg ik een onbehaaglijk gevoel. Mijn vingers legden zich op de deurknop en ik deed de deur langzaam open. Wat ik vervolgens zag, was zo naargeestig dat het nog steeds op mijn netvlies staat gebrand. Op het moment dat ik de deur opendeed, zag ik dat mijn vriendin met Giel Beelen aan het vreemdgaan was. In de droom, die inmiddels een nachtmerrie was geworden, vond ik dit nog steeds normaal. Terwijl ik dit typ en een foto van Giel Beelen voor me heb, word ik echter bijna misselijk. In de nachtmerrie was het nog de oude dj. Je weet wel, de dj met een afzichtelijke hoofddeksel en een dito bril. In de droom bleef ik er gewoon naar kijken, totdat ik me ineens realiseerde wat er gebeurde. Op dat moment schrok ik wakker en vloog ik overeind in bed.
Mijn vriendin naast me slaapt nog. Ik kijk om me heen en zie nergens Giel Beelen. Even ben ik bang dat hij elk moment de kamer kan binnenstappen, maar dat gebeurt niet. Nog moeër dan eerst sluit ik mijn ogen en inmiddels weet ik het zeker: ik ben toe aan vakantie.