Sinterkut

Ik heb echt zo veel stress. Naast de gebruikelijke paniek om stage en schoolopdrachten, heb ik nog een extra taak in mijn leven gekregen. Namelijk voor Sinterklaas spelen. Vroeger had ik erg veel plezier in Sinterklaas. Mijn ouders pakten dan ook erg uit. Er waren vaak veel pakjes, ik mocht mijn schoen zetten, m’n tweelingbroer en ik kregen een keer een skelter. En om de schijn allemaal een beetje op te houden, bonkte mijn buurman op 5 december een paar keer op het raam, waarna er dan een zak met cadeautjes voor de voordeur stond. Ik was in de wolken. Sinterklaas was iets waar ik het hele jaar naar uit keek. Dan ging ik maanden van tevoren in het Intertoysboek omcirkelen wat ik wilde hebben.

Je komt echt niet meer weg met de gedichtengenerator van google, mensen verwachten kwaliteit

Dit plezier duurde tot een week na mijn tiende verjaardag. Een jongetje naast me in de kring op school vertelde me dat Sinterklaas niet bestond. Ik ben jankend naar huis gerend. Sindsdien vond ik Sinterklaas al minder leuk. Het was wel mooi dat ik mijn ouders persoonlijk kon vertellen wat ik dan voor cadeau wilden hebben op pakjesavond, maar de beleving werd minder.
Het moment waarop men dacht dat je wel oud genoeg was om je eigen zakgeld uit te geven aan een ander z’n cadeau, was pas een echt dieptepunt in mijn jeugd. Opeens moest ik zelf surprises maken en gedichten schrijven. Moest ik zelf een beetje voor Sinterklaas spelen. Tegenwoordig vertoef ik in meerdere sociale kringen en wil iedereen overal maar Sinterklaas vieren. Daar gáát m’n zuurverdiende studiefinanciering. De stress om voor iedereen een cadeautje te kopen dat ze wel echt leuk vinden. Een passend gedicht verzinnen. Je komt niet meer weg met de gedichtengenerator op google.nl. De tijd van ‘Sint en Piet zaten te denken wat ze jou nu eens konden schenken’ is voorbij. Mensen verwachten kwaliteit. Wat mij betreft skippen we dit hele kutfeest. Tot je tiende is het leuk. Daarna kunnen we maar beter direct doorgaan naar kerst. Sinterklaas bestaat toch niet.