Slecht nieuws

Ignorance is bliss, sprak een wijs man eens. Wanneer je niet weet wat je mist, zul je er ook niet om rouwen. Een spreekwoord waarin ik me de laatste tijd steeds meer herken.
Toch, ik studeer omdat ik dingen wil leren. Je kunt dus stellen dat ik juist niet onwetend wil zijn en mezelf wil ontwikkelen. Ik vrees echter dat ik zo langzamerhand ben veranderd in een waardeloze burger. Tenminste, als we het vanuit het perspectief bekijken van mijn minor-vak journalistiek. Daar geldt de definitie dat nieuws de burger informeert en hem in staat stelt om weloverwogen keuzes te maken.

Het nieuws niet volgen is geen gemis, sterker nog: het werkt positief

Het vreemde is dat mijn nieuwsconsumptie sinds ik studeer drastisch is gekelderd. Het dieptepunt moet die keer zijn geweest dat de uitbraak van het ZIKA-virus mij compleet was ontgaan. Maar naast die ene ongemakkelijke ervaring, heb ik vrijwel nooit ervaren dat het niet volgen van nieuws een gemis is. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat het positief werkt.
Ik las laatst dat nieuwsconsumptie suiker voor ons brein is: het is snel opneembaar en prikkelt ons brein, net zoals snoep ons energiepeil doet stijgen. Tegelijkertijd is het irrelevant voor ons leven.

Het meeste nieuws irriteert me, juist omdat het onwetendheid voedt

Kun je één nieuwsbericht noemen, zo luidde het gedachte-experiment in het artikel, dat je in staat stelde om een beter overwogen keuze te maken over een belangrijk onderwerp in je leven, zoals je studie of carrière? Nee, niet één, moest ik erkennen.
Het is zelfs erger: het meeste nieuws irriteert me, juist omdat het de onwetendheid van mensen voedt. Een vluchtig nieuwsbericht vertelt je bizar weinig over de diepe, achterliggende oorzaken. Ignorance is bliss, want wanneer je niet weet wat je mist, zul je er ook niet om rouwen. Maar soms is het tegengestelde even waar: je rouwt ook niet wanneer je wél weet wat je mist. Of omdát je wel weet wat je mist.