Sorry No Internationals: zo wonen onze internationale studenten

Een grote zaal met honderd bedden naast elkaar. Geen keuken, geen koelkast, wel een vouwmuurtje, een tafeltje en een stoel. De docu Sorry No Internationals toont de barre realiteit. Zo wonen buitenlandse studenten in Groningen.

Studeren in het buitenland lijkt voor veel studenten dé grote droom te zijn. Maar voor veel internationale studenten barst de bubbel razendsnel keihard uit elkaar. Ze zijn welkom om in Groningen te studeren, te leren en zichzelf te ontwikkelen. Maar om te wonen… nee, niet echt.
Dat blijkt uit de documentaire Sorry No Internationals van Ali, Daniël, Hessel en Jesse.

Discriminatie is illegaal
Het was niet lastig om een titel voor de docu te vinden.
‘Bij de meeste advertenties op Kamernet en soortgelijke websites staat: Sorry, geen internationals’, zegt Hanzestudent Justin in de docu.
‘Ik voel me hierdoor gediscrimineerd. Voor mij als Canadees voelt dit verkeerd. Ik ben met andere wetten en regels opgegroeid. In Canada is het illegaal om te discrimineren op basis van nationaliteit. Daarom voelde ik me hier in Groningen erg ongewenst.’

Studenten zijn zélf verantwoordelijk
De Hanzehogeschool, de Rijksuniversiteit, de gemeente, de Groninger Studentenbond en verschillende huisvesters willen de studentenhuisvesting verbeteren. Maar de uiteindelijke verantwoordelijkheid willen of kunnen ze niet nemen.
‘Als het gaat over verantwoordelijkheden, dan zijn studenten in de eerste plaats zelf verantwoordelijk voor het vinden van een kamer’, stelt Petra Smeets van het College van Bestuur van de Hanze.
‘Kennisinstellingen zijn verantwoordelijk voor onderwijs en onderzoek. Maar niet voor het huisvesten van studenten. Daarvoor worden we ook niet bekostigd door het rijk.

Minor Medialism
Ali, Daniël, Hessel en Jesse maakten de documentaire Sorry No Internationals voor de minor Medialism van de Hanze. Ze gingen langs bij The Village, de noodopvang voor internationale studenten. Wat ze zagen was schokkend. Verschillende studenten deden hun verhaal. Het probleem is nog veel groter dan de docu laat zien, want de pers is niet welkom in de noodopvang en camera’s waren niet toegestaan.

Foto (fragment): Peter Herrmann