Studie-ontwakend gedrag

Stampvol, dat is de UB. Meer studenten per vierkante meter dan in Snow Valley op een drukke donderdagavond. Lange gezichten, handen die het hoofd ondersteunen en handen in het haar. Kortom, het is tentamenperiode: er komt een heuse volksbeweging op gang, het merendeel van de studenten verplaatst zich naar de bibliotheek tegenover het Academiegebouw. Wie net als ik rond twaalf uur binnen komt lopen, is te laat. Met veel mazzel weet ik nog een plekje te bemachtigen ergens achteraan op de eerste verdieping.
Het studeren wil me nog niet lukken. Het beruchte studie-ontwijkend gedrag (SOG) heeft me in zijn greep. De geschilderde mensen op de cover van mijn studieboek kijken me indringend aan. Ik probeer hun blikken te negeren.
Om mij heen zie ik medestudenten die net als ik al geruime tijd met hetzelfde probleem kampen. Alles blijkt interessanter te zijn dan studeren. Een jongen in een blauw shirt kijkt veelvuldig op van zijn laptop en schijnt een bijzondere fixatie voor de witte lamp boven zijn tafel te hebben. Het meisje naast hem kijkt naar haar vingers. Ik vraag me af wat haar zo fascineert.
Aan een tafel niet ver van mij vandaan kijken twee vrienden naar iets op een laptop. Ze staan op het punt om te lachen, maar het gebeurt net niet. Eén van hen draagt sportkleren. Hij heeft net gesport, is dat van plan te doen of heeft een belabberde kledingkeuze. Twee tafels naast mij is een studente furieus aan het typen. Links van haar ligt een groot boek van psychologie, rechts staat een maaltijdsalade en een exemplaar van de altijd alomtegenwoordige DE-koffiebeker. Wanneer de tentamens zo dichtbij zijn, is er geen tijd voor lunch in de kantine. Schuin tegenover mij begint een jongen aan zijn zevende mandarijn, het netje is bijna leeg. Zo te zien zijn het geen pitloze mandarijnen.
Soms kruist mijn blik die van één van de andere niet-studerenden. Het is een kort oogcontact, vol van begrip. We weten allebei dat we eigenlijk zouden moeten studeren. Het oogcontact heeft effect: ik zie mensen weer snel naar hun laptop of boek kijken. Het is alsof ze schrikken en ontwaken uit hun nietsdoen. Na enkele minuten rondstaren besluit ikzelf ook weer een poging te wagen. Eén laatste blik op de omgeving om me heen laat me weten dat het merendeel van de studenten ook weer aan het studeren is. Ongetwijfeld weten zij net als ik dat er buiten mogelijk een nieuw warmterecord voor november wordt gevestigd. Zelf ga ik voor een persoonlijk record: mijn aankomend tentamen halen met slechts één middag studeren.