Stuko City

Ik blijf me verbazen over wat voor types je in de stad tegen kunt komen. Uiteraard de verklede studenten, maar dat is niets nieuws.

Ook heb je de eind-twintigers, of jonge dertigers, die zich nog stuko voelen, die dan hun vrijgezellenfeestje komen vieren in de stad. Inclusief roze boa’s, slecht bedrukte shirtjes en gillende vrouwen. Of mannen die studentes allerlei biertjes en shotjes geven en tegen ze zeggen dat als ze niet zouden trouwen, ze het wel zouden weten. Maar dat zeggen ze dan pas als je al twee uur hebt geïnvesteerd. Wat heb ik daar nou aan, verdomme?

Dit naïeve meisje kende lachgas nog niet als feestattribuut

Op vrijdag, maar vooral op zaterdag, struikel je over de lui uit de dorpen. Compleet met (half)nuchtere chauffeur, taxigeld of zelfs op de fiets. Ik vind dat wel mooi. Toen ik nog bij mijn ouders woonde, gingen we op stap in Heerenveen. Dan hoopten we dat we de grote disco in kwamen, want die was natuurlijk 18+ en wij niet. En anders nam je genoegen met een mindere tent, uiteraard liever niet, want je moest er fucking ver voor fietsen. Credits voor mijn ouders dat ze me dat lieten doen, trouwens. Door weilanden, naast slootjes, op onverlichte fietspaden. Nuchter, uiteraard. En het is altijd goed gegaan. Tegenwoordig kom ik studenten tegen met een ballonnetje lachgas aan hun mond. Dit naïeve meisje kende lachgas nog niet als feestattribuut. Ik zag het als iets wat een tandarts gebruikt als verdoving, in ouwe films dan. Leer ik weer allemaal nieuwe dingen.
Ik had afgelopen week even een klein moment dat ik dacht: zal ik weggaan uit Groningen? Even een andere stad ontdekken. Daar mijn master oppakken. Maar waarom zou ik mezelf voor de gek houden? Stiekem ben ik toch nog wel een beetje dol op Groningen en haar gekke types. Voor nu dan.