Tegen tegen en voor voor

Het is een alom gehoord commentaar: wij deden vroeger nog eens iets, we gingen de straat op, wij protesteerden tegen de regering! En dan kijkt een vragend gezicht van tussen de 55-75 jaar je aan. Het lijkt te zeggen: en de studenten van nu zuipen en neuken alleen maar. De huidige (studenten)generatie wordt toch regelmatig een gebrek aan ballen verweten.
Gebrek aan een mening, gebrek aan idealisme en dat het ze allemaal niks interesseert. Blijkbaar is er een ongeschreven regel dat de jonge generatie moet zorgen voor het tegengeluid, de protesten en de rest van de reuring.

Prima, maar ik ben een beetje moe van al het negatieve gewauwel

En dat mag je natuurlijk prima vinden, maar ik ben een beetje moe van al het negatieve gewauwel. Ik wil niet de hele dag bezig zijn met hoe ellendig het allemaal is, wat er allemaal fout gaat, hoe verdoemd we wel niet zijn, hoe bang we moeten zijn en dat we met z’n allen naar de kloten gaan. Ik wil mijn leven niet invullen door bezig te zijn met iets waar ik een hekel aan heb. Ik doe liever iets waarin ik geloof, iets waarvan ik dank dat het een goed idee is. Ik wil niet vurig ergens tegen zijn, ik ben liever vol vuur ergens voor. Ik hoef niet de hele wereld te veranderen. Wel wil ik de dingen die ik doe op de, in mijn ogen, juiste manier doen.
In een niche duiken en dan daar je ding doen lijkt meer van deze tijd. Duurzaam en bewust lijken daarin codewoorden. En niet enkel duurzaamheid omdat je de gehele aarde wilt redden, maar om jezelf recht in de ogen aan te kunnen kijken en te mogen zeggen: wat ik doe, dat doet anderen geen pijn.
De bezetting van het Bungehuis en nu het Maagdenhuis lijkt in eerste instantie toch even op die negatieve schreeuwende studenten die tegen alles zijn. En je kunt je inderdaad afvragen of het bezetten van andermans eigendom de juiste aanpak is.

Lekker discussiëren over hoe het wél moet

Maar toch, in het Maagdenhuis zie je dat er niet zozeer wordt gezeken over wat er fout is, er worden plannen bedacht hoe het beter kan. Er worden voorstellen gedaan, er wordt een Nieuwe Universiteit in de wereld geroepen. Ze zijn niet zozeer tégen de Universiteit van Amsterdam, maar vóór meer inspraak. Er worden bijeenkomsten georganiseerd waar flink wordt gediscussieerd over hoe het wél moet?
De generatie van nu is voor, niet tegen. De crisis (ja, daar is ie weer) lijkt een flinke duw in de rug te zijn geweest. Niet roepen wat er fout is en dan verandering verwachten en eisen. Maar benoemen hoe het ook kan en dan dat gaan realiseren.