Teo versus Studiestress: Microdosing

Teo is een cognitieve alchemist. Hij speurt naar legale en onschadelijke middelen en methodes die van loodzware tentamenperiodes gouden tijden maken. Deze maand probeert hij een eeuwenoud gebruik uit: microdosing.

Het moest er een keer van komen. Microdosing van psychedelica is in de afgelopen tien jaar vanuit de underground zo hard de mainstream ingeklapt, dat er zelfs in de gangen van de UB over gepraat wordt.
Wanneer schrijver Kasper van Hoek me vertelt dat hij aan een microdosing-onderzoek van de Leidse universiteit heeft meegedaan, breekt mijn klomp. Want ja, de truffels waarin psilocybine zit, zijn legaal en microdosing is onschadelijk totdat het tegendeel is bewezen. Dan wil ik het aan den lijve ondervinden ook.

Het idee achter deze macrodosering is dat ik mijn brein goed met psilocybine spoel, zodat ik het effect van de stof met microdoses kan onderhouden.

Ik koop drie doosjes Valhalla-truffels bij de lokale truffelboer, de sterkste die er zijn, zegt-ie. Anderhalve portie om te drogen. De verorber ik op Goede Vrijdag, twee dagen voordat ik de eerste capsule met gedroogde truffel zal innemen. Het idee achter deze macrodosering is dat ik mijn brein goed met psilocybine spoel, zodat ik het effect van de stof met microdoses kan onderhouden.
Goede Vrijdag, dus, geen half werk, head first de orkaan in. Ik kan pagina’s aan de trip wijden, maar de samenvatting is: Beste Vrijdag Ooit. Toch ben ik de maandag erop gespannen. Alsof mijn geest is vergeten wat er zich vrijdag heeft afgespeeld.

Week 1
Hap, slik, weg. All Stars aan, sporttas, gym. Alles gaat van een leien dakje. Deadlifts , pull ups, alles no stress. De front-squat, men neme een olympische stang met gewicht naar keuze. Beide handen omklemmen de stang, ellenbogen naar voren, stang op de borst en door de knieën. Ik. Haat. Het. Maar, vandaag zwijgt m’n haatstemmetje. De oefening doet me niets.
Om de dag neem ik een capsule, volgens verschillende microdosingschema’s de gebruikelijke aanpak. Waarom? Men denkt dat de werkende stof twee dagen in je systeem actief is. Je kunt de derde dag als rustdag gebruiken, maar ik heb haast.

Week 2
Mijn lijf reageert heftig op de capsules. Zou ik er te veel in gedaan hebben? Mijn dosis zit tussen de 0,75 gram en 0,95 gram. Wanneer ik ’s ochtends vroeg een capsule neem en binnen een half uur iets eet, draait mijn maag zich om. Het is alsof ik de rest van de dag in een bad trip zit die zich ergens in een parallel universum achterin je hoofd afspeelt. Blijf ik twee uur vasten na inname, dan is er niets aan de hand.

Week 3
Drie weken zijn voorbij gevlogen. Ik slik de tiende capsule. Of microdosen heel relaxt is, weet ik niet. In de dagen van inname voel ik een bepaalde disconnectie. Ik glij door het etmaal heen. Wat er ook gebeurt: ik zie het, accepteer het en laat het los. Niets blijft kleven.
De dag na de inname is interessanter. Die voelt vaak als een hele grote opluchting, heel ontspannen en tevreden. Het is alsof er iets intens heftigs is gebeurd, en dat alles goed is gekomen. Oprechte opluchting.

Retrospectie
Einde avontuur. Ik verwachtte een leidende en dominante ervaring. Iets wat me een bepaalde kant zou opduwen (zoals Ritalin doet). Maar niets was minder waar. Aan het einde van week 4, kan ik slechts twee dingen aanwijzen die steeds terugkomen.

Niet dringend of dwingend, maar kinderlijk eenvoudig en tegelijkertijd heel sterk

De eerste is een angstvermindering. De wereld redt zich ook zonder mijn werk, mijn gelul, mijn bestaan. Wat een opluchting.
De tweede is mijn ongezonde relatie met werkgerelateerde pijn, de steken in mijn onderbuik wanneer ik iets uitstel. Nu zegt een innerlijke stem: ‘Als het zo’n pijn doet, maak het dan nu maar af.’ Niet dringend of dwingend, maar kinderlijk eenvoudig en tegelijkertijd heel sterk. Dat effect op m’n handelen is positief.

Conclusie
Terugkijkend op een maand gebruiken, raad ik psilocybine-microdosing niet aan. Het is lastig doseren met truffels en daardoor kun je de sweet spot moeilijk vaststellen. Bovendien is het niet per se zo dat ik me op dagen van inname goed kan concentreren, wat een must is tijdens tentamenperiodes. Wel merk ik, of denk ik te merken, dat mijn behoefte aan controle en de angst die te verliezen afnemen. Ik durf mijn rigide structuur los te laten, denk eerder in mogelijkheden en zie minder beren op de weg.

Foto: Pepijn van den Broeke